Benim Hayatım

1

O günü unutmak, kolay mı?

Aslında unutmak benim işim her an unutabilirim hayatı ama baştan yaşayamam.

    Nasıl bir şey bilir misin? Yaşadığın yeri, eşini, sevdiğin adamı; uğruna aileni sevdiklerini karşına aldığın, yok saydığım onun için unutmaktan vazgeçtiğin nöbetlerinin kahramanı ve kızlarını canından çok sevdiğin senden
bir parça olan senin yaşama sebeplerini unutmak nasıl bir şey bilemezsin. Hayatından çalınan dakikaları saatleri ve günleri bunları yakalamaya çalışmak nasıl bir şey bilemezsin.

    Kaybolduğum günleri yaşamadığım eksik kaldığım anılarımı kaçırdığım zamanı geri alsam. Sil baştan başlasam hayatı yeniden yazsa Rabbim olmaz mı?

Akşamdı sanırım beklide gece çalışıyor yoruluyordum, özlüyordum çok özlüyordum, kızlarımı eşimi ve evimi. Eve geldiğimde başım ağrıyordu o kadar işte sadece başım ağrıyordu. Uyumak istiyordum pembe koltuklarım, kahvem, kitaplarım ve eşyalarım hepsini tek tek güçle aldığımız benim evimdi. Her zamanki kızlarımın kokusunun sindiği burası benim evimdi. Paşamın yanına oturdum ne konuşuyorduk neydi konuştuğumuz konu. Televizyon mu açıktı bilmiyorum sesler yok hafızamda aslında kısa kısa sahneler var hafızamda kalan. Ayaklarımı uzatmışım bacaklarım ağrıyordu sanırım, galiba kollarım öylece uzanmak istedim paşamın huzur veren göğsünde dinlenmek istiyordum. Her zamanki ben işte hayallere dalmak istedim belki de. Evimdeydim hayal kurmak için en güzel yer bence; benim evim pembe koltuklarım paşamın huzur dolu göğsündeydim hayal kuruyorumdur evim olsun demişimdir bana benzeyen kızlarım kokan paşamın sesinin yankılandığı bir ev istemişimdir.