Benim Hayatım

2

Ayşe Kara’nın bir kitabında okumuştum;
Bir şehir ki kadınlarıyla benzeşir;
Bazen tüllenir peçelenir
Gözlerden saklar kendini
Bazen bir Rum dilberi
Günlük güneşlik
Gözler önünde sere sere serpedir.
İşte evlerde yaşayanlara benzer bende bana benzeyen bir ev istemişimdir.
Anılarımdan kalan bacaklarımın çok ağırlaştığı dayanılmaz hala geldiği, ellerim ve ayaklarım sol tarafım çok ağırlaşmıştı. Biri tutmuş sıkıyordu sanki. Ayak başparmağım dönüyor sanıyordum dönmesin diye bağırdım sanırım sesimi duymuyordum. Sadece paşamın korku ve endişe dolu gözleri var aklımda. Sonra sırayla nefesim kesildi sandım, boğazıma bir şeyler düğümlenmişti. Korkunçtu ölüyorum zannettim; ölmek nasıl bir şeydi, ölürken ne hissederdi insan korkar mıydı bilmiyorum. Ben ne hissediyordum hiç hatırlamıyorum sadece çok korkuyordum. Paşamı bu anı böyle yaşatmak istemiyor onu korkularla bırakmak acılara salmak onu bensiz bırakmak istemiyordum. Çünkü biz birdik yıllar önce seçtik bir olmayı aynı şeylere sevinip aynı şeylere üzülmeyi. Biz Züleyha’ la Yusuf’tuk, bazen günahına rağmen seven bazen Allah rızası için seven ama hiç vazgeçmeyen. Bir bütün olandık vazgeçemeyen.
Başımın ağrısı bacaklarım nefesim artık bitmişti galiba acılarım.
Neredeydim ben hafızam silinmişti kimdi bu yabancı adam bu ev bu pembe koltuklar bir fincan kahve kitaplar hemen gitmeliydim. Bir adam düşün ağlıyor, kollarımı tutuyor, acılar içinde ve sevgi dolu bakıyor. Bu ev onumuydu, be ev neredeydi, bu evin kapısı var mıydı, kapıyı bulsam kaçsam buradan ama nereye ben kimdim nereliydim. En garibi bu adam niye bu kadar üzgündü bebeğim dediği ben miydim neydi geçecek olan.
Ama geçiyormuş hayat gibi ömür gibi bir film gibi sonunu bilmeden izlediğim ya da okuduğun kitap gibi sonunu bilmeden hızla geçtin sahnelerini, sayfalarını. Konusunu bilemeden başladığın film ya da kitap sadece fragmanını ya da arka sayfasına baktığın. Sen planlar yapsan da hayat, senaristin hayal gücü, yazarın kalemi kadar. Planların boş hayallerin sadece oyun boş vakitlerinde oylandığın. Öyle bir hayat ki hiçbir şey senin inisiyatifin de değil. Sen sadece istiyorsun hayat isterse veriyor.
Hayatına dön bir bak planlar kurdun hayallerin vardı; hepsi tamam mı hayallerin gerçekleşti mi? Hayat sana da oyun mu oynuyor bir gülüyor bir ağlıyor musun? O zaman sende insansın ve her şeyi kaldıra bilirsin benim gibi. Hayatın bana yaptığı şaka çok komik ti;