TÖRE

T-11

Açıkçası az önce kitabı baştan okudum ve bazı yerlerde gözüm doldu bunu  sizin hissetmememiş olabilirsiniz ama o duygular içinde olup yazdığım zamanlarda ki hisler ortaya çıkıyor ♥ Yeni bölümleri geciktirmeden yükleyeceğim zaten tatildeyim bol bol boş zamanım var kitabımla ilgileneceğim ♥ İlgi için teşekkür ederim :*

Bence beni önemsiyordu. Yani önemsemese neden bana bağırsın neden sürekli yanımda olsun? Ben yine boş hayallere dalarken Elif beni izliyordu. Gözlerim dolmak istiyordu ama ben buna izin veremezdim olmaz çünkü o mutluydu. Hani özlemiyor değildim ellerini kokusunu bakışlarını ama biliyordum bir gün yine benim olacaktı. Bana sadece beklemek kaldı yani birazcık bekleyecektim. Tamam belki birazdan fazla olabilir ama yinede bekleyecektim çünkü gerçek aşk zamansız ve nedensiz yaşanır. Beklemek için tek nedenim onun beni beklemesi değildi onu istiyordum. Güldüm, nedensizce ve sebepsizce...

Elif bana ne oluyor der gibi bakınca cevap verme hissi oluştu içimde bende yapıştırdım cevabı.

''Aşk yüzde bin beş yüz acı çekmektir'' gülümsedi, gülümsedim. Film başlamış ve neredeyse bitiyordu. Bu kadar sürede cidden Kenan'ı düşünmüştüm onunla olan her saniyeyi aklıma işlemiştim. Ne oluyor bana diye sormayı çoktan bırakmıştım... Bana bir şey olduğu yoktu, hayat akıyordu. Bende akışına bırakmaya karar vermiştim ve beni etkileyen şey benim kararımdı....  

Mısırların hepsini sömürmüş filme bakan Elif'e gözlerimi diktim. Öyle bir yiyordu ki acıktığımı hissettim. Elif hissetmiş olacak ki bana döndü ve sırıttı.

''Sende hissettin dimi?'' kalkıp mutfağa koşmaya başladık ve gülüyorduk. Tabi ki ilk o girdi mutfağa çünkü yakın olan oydu. Evet evet Elif iyi ki vardı. En iyi arkadaşlar zor zamanda belli olur dedikleri bu olsa gerek. Beni güldürüyordu ve sevecendi. Yanımdan ayrılmayıp bana destek oluyordu. Aslında böyle zamanlarda'da böyle arkadaşların olmalıydı. Neyse fazla arkadaşımda olmamıştı benim, Elif en iyisiydi sanırım. Gözlerini bana dikmiş bakıyordu. Ben aşağı kalır mıyım? Tek kaşımı kaldırdım ve sırıttım.

''Sen yaparsan yerim ama ben yaparsam sen yiyemezsin'' Ciddi misin bakışı attı ve mutfaktan çıktı. Şaşırmıştım ve  arkasından çıktım. Çoktan kanepeye oturmuş ve telefonuna sarılmıştı. 

''Ne yapıyorsun?'' bana bakmadan cevap verdi. ''Sipariş vereceğim, madem herkes kendineymiş'' Güldüm ve yanına zıplayıp sarıldım. ''Alındın mı sen fındık kurdu'' bilmiş bakışlar attı. ''Bak çeviriyorum şimdi yiyemezsin haa'' Güldüm ve telefonu aldım. ''Ne yesek umm pizza?'' Dik dik bana baktı. Ama bu da yani çok oluyordu. ''Çok derdim var sen bari yapma?'' güldü ''umm bence acı soslu kanat ve patates cipsisi ve soğan halkası umm ve suffle umm kola'' Ciddi misin bakışı attım. ''Ne o ordu mu besleyeceğim?'' omzuma vurdu. ''Kızım ne yapayım acıktım ya''

***

Siparişi vermiştik kırk dakika kadar sonra kapı çaldı. Elif güzel altından yapılma poposunu kaldırmayacağına yemin etmişti ve bende kaldıracağına bahse girdim. ''Kapı çalıyor hadi yavru kalk bakayım'' Elif'e baktım ve umursamadan kanal değiştirdim. Kapı bir kaç kere daha çalınca Elif dayanamayıp açtı.

''Siparişiniz'' sesi tanıdık gelmiyor muydu sanki? kafamı uzattım ve şapkasından dolayı bir şey göremedim ve umursamadan önüme döndüm.

''Biraz geç açtık kusura bakmayın'' sadece elif ve siparişçi çocuğun seslerini duyuyordum ama çocuğun sesi bildiğin feci tanıdıktı aklıma Kenan geline gülümsedim ve boynumda ki kolyeyi oynadım . 

Elif'in ağzından

Adam yüzünü kapalı tutmak için elinden geleni yapıyordu sanki? Bence benim kuruntumdu. Borcu ödedim ve biraz bahşiş verip siparişleri aldım. Adam ilk defa yüzünü gösterdi ve içeriye geçecekken kolumu tuttu.