Op maand vijf begon alles helder te worden, alles had een betekenis. Ik bekeek alles door een glas, een glas op een afstand. Een vuil glas op afstand, een glas die bedampt werd door de koude van buitenaf.
Sorry dat ik het pas na vijf maanden zag, dat ik het niet eerder door had. Niet eerder het besef had dat je hulp nodig had. Dat je iemand nodig had, eender wie, die zich niet verzette tegen je. Iemand die zich niet ging omkeren. Sorry dat ik te laat was.
