Sorry dat je niet meeging op schoolreis, dat je "ziek" was, ik wist wel beter. Dacht ik. Ik dacht zoveel, maar ook zo weinig. Ik wist zo weinig. Ik kende je niet.
Sorry dat je geen luisterend oor had, die veel geluisterd zou hebben. Die elke dag moest openstaan voor jou. Sorry dat je teveel problemen had, te veel haat voor jezelf. Je haatte jezelf, je sneed jezelf, je bekeek jezelf en keek neerbuigend in de spiegel. Nooit goed genoeg, nooit mooi genoeg.
Je wist wel beter, je probeerde, je dacht na over een positieve toekomst. Die werd echter verknald door de harde werkelijkheid.
