CHAPTER II.
July 13, 2012
3am
Sa dorm
Bumukas ang pinto. Si Rianne pala. San kaya yan galing?
Naku, mukhang lasing pa ata.
"Sis, lasing ka ata ah. San ka ba galing? Buti pinapasok ka ni Manong Guard."
"Sis, let's just talk tomorrow. I'm tired and my head's spinning. I think I wanna..........puke."
At ayun. Nagsuka nga siya. No choice na naman ako. Ako na naman ang mag-aasikaso sa kanya.
Pagkatapos kong punasan siya at linisin ang sinukahan niya, nagpahinga na ako. May klase pa ako mamayang 7am!! Lagot siya sa akin mamaya kapag nahimasmasan na siya.
Bumalik ako ng lunch para siguraduhing gising na siya at makakapasok para sa kanyang 1pm class. Pagdating ko sa kwarto, gising na siya at umiiyak.
"What's the problem sis?"
"I'm pregnant." reply niya.
"................................" ako
At lalo pa siya umiyak ng malakas. Super nagulat ako sa sinabi niya. Parang bombang sumabog. Bakit? Hindi kasi siya yung mukhang magpapabuntis ng maaga. Ang angelic kasi ng face niya. She's very smart pero yun nga lang hindi disiplinado. Hindi ko alam ang sasabihin sa kanya.
"Hmm.....Who's the father?"
"Ano ang balak mong gawin?"
"Ilang weeks na yan?"
"Ba't ka nag-inom. Eh buntis ka pala."
"Alam na ba ng parents mo?" sunud-sunod kong tanong sa kanya.
"Sis, pwedeng isa-isa lang? Di ko alam kung anong uunahin sa mga tanong mo eh." Nakasimangot na sabi niya.
"Una, di ko kilala kong sino ang ama."
"Pangalawa, ipapalaglag ko sana. May alam ka bang abortionist?"
"Third, 3 weeks na raw sabi ng OB Gyne"
"Fourth, di ko din alam."
"And last answer for your last question, di pa alam nina Mommy at Daddy" sagot niya sa mga tanong ko.
Natulala na naman ako dahil sa mga sagot niya. Ipapalaglag niya? Wow! Eto na nga ba eh. Di na nga siya nag-ingat, kikitil pa siya ng inosenteng buhay. Eto na naman ako sa buffering stage. I'm trying to find solutions to HER problem.
"Rianne, mali yang gagawin mo. Sigurado ka na ba jan? You're just emotionally unstable. Pahinga ka na muna, OK? Lectures lang naman ang mamimiss mo then let's talk tonight. Let's find good solutions to your problem. Nandito lang ako sis. Nandito lang ako...."
Aba, bakit di kaya nagreply sa mga sinabi ko? Ay! tulog na pala ang bruha! Kahit ako di ko alam kung saan magsisimulang ayusin ang gusot ng bestfriend ko. This is so complicated.
Kinabukasan.....
Ngayon pa lang kami mag-uusap. Naawa naman kasi akong gisingin siya. She looked so stressed. Buntis pa naman.
"How are you?" simula ko.
"I'm good. I guess." sagot niya.
"So pwede na tayong mag-heart to heart talk about jan sa situation mo?" tanong ko.
"I think so." bored na sabi niya.
"When are you planning to tell your parents?"
"Wala sana akong balak sabihin sa kanila. They'll skin me alive."
"Mahahalata nila yan kapag malaki na ang tiyan mo. Anong plano mo dun sa part na yun?"
"Hindi na lang muna ako uuwi."
"Hala! Paano ang allowance mo? Paano kung tanungin ka nila kung bakit di ka nakakauwi?"
"Eh malayo naman ang Quezon City eh. Okay lang yun."
"May naisip ako. Okay lang bang malaman nina Mama ang situation mo? Kasi sana dun ka nalang muna sa amin sa Quezon umuwi. I-eexplain ko na lang kina Mama. I'm sure they'll understand."
"Talaga? Maraming salamat sis! Thank you kasi nanjan ka pa rin para sa akin." maluha-luha niyang sinabi.
"Siyempre. Sis kita eh."
At kahit na napakacliche ay nagyakapan kami.
"Kaya natin to."
