LUCK //Dylan O'Brien

-16-

BrianOdylan: Üç gündür nefes alamıyorsun sanırım. 

BrianOdylan: Yoksa bana mesaj atmamanın başka bir sebebi olamaz. 

BrianOdylan: :(

Mrs.Obrien: TANRIMMMMMM

Mrs.Obrien: Hala inanamıyorum 

Mrs.Obrien: DYLAN'SIN! 

Mrs.Obrien: bu nasıl oluyORSŞAJDŞLJA

BrianOdylan: Daha öncede kanıtlamıştım fakat bana inanan yoktu. :(((

Mrs.Obrien: Seni arayabilir miyim? 

BrianOdylan: Elbette. 

''Hey!''

Lily dudağını ısırdı, çok fazla bağırmıştı. Yerinde sabırsızca zıplarken mantıklı bir şekilde konuşamazdı. Aslında, karşısındaki Dylan iken mantıklı bir şekilde konuşması imkansızdı. Karşıdan bir gülme sesi gelince Lİly, ölmeliyim, diye geçirdi içinden. Şuan da ölmeliyim yoksa bu kadar güzel bir şeye dayanamayacağım. 

''Selam Lily, sanırım kulağımı kaybettim.'' 

''Üzgünüm. Be-ben ne desem bilemedim... Lanet olsun, galiba bende kalbimi.'' 

''Çok güzelsin.'' 

Lily bir an için kulaklarının ona ihanet ettiğini ve bir şeyleri nasıl duymak istiyorsa öyle duyduğunu düşündü. Bu nasıl olabilirdi?

''Ne?''

''Çok güzelsin Lily, bana olan sevgin çok güzel.''

''Kalbimi kaybetme konusunda ciddi olabilirim.''

''Alışmalısın, çünkü sadece telefonla konuşmakla sınırlı kalacağımızı zannetmiyorum.''

''Ölüm fermanımı imzalıyorsun, O'Brien.''

********

MEDYA HSŞDKJSŞFJLDFJİDLGMXÖÇVNÇCB

Okumalarınız, oylarınız benim için çok kıymetli. Çok teşekkür ederim!!

Bİr de, lütfen düşüncelerinizi belli eder misiniz? Sadece yb lütfen değilde, biraz hikaye hakkında ne düşündüğünüzü filan yazsanız? Minnettar olurum. <3