I want you back||Unagize fanfiction|| 2

Deel 10

Aurora pov

Ik word wakker op gras ofzo... Waar ben ik? Ik open mijn ogen en zie dat ik buiten ben. Wat is er gebeurd? Waar is Rayan? Waar is Robin? Ik sta op en ga op zoek naar de jongens. "Rayan? Robin?" Geen antwoord. Ik kijk naar de overkant en zie iemand op de grond liggen. Is dat Rayan? Ik loop verder en zie dat het Rayan is. "Rayan!" Ik ren gelijk naar hem toe. Hij heeft een diepe snee in de buurt van zijn hart zitten. Omg nee... "Rayan..." Ik begin hard te huilen. Niet nu.... "Rayan...Laat mij niet in de steek...Blijf bij me...Alsjeblieft...." Rayan word niet wakker. Geen reactie. Niet eens één beweging. Niks. Ik pak mijn mobiel en bel gelijk 112. Alsjeblieft...Zeg me nou niet dat het te laat is...

-

Ik zit op een rood stoeltje in het ziekenhuis. Mijn hart gaat te keer. Ben ik kwijt?...Of niet?... De dokter komt naar 2 uur wachten de kamer van Rayan uit. Ik zit gelijk rechtop. "Hij ligt op dit moment in coma. Je mag naar hem toe..." Dat moet hij geen tweede keer zeggen. Ik sta gelijk op en loop Rayan's kamer binnen. Daar ligt hij. Spierwit... Het doet mij pijn om hem zo te zien...Waarom? Wie heeft hem zo toegetakeld? Dit verdiend hij niet! Ik mag hem niet kwijtraken! Mijn hart behoort bij hem... Ik ga naast Rayan zitten. Ik zet mijn hand op die van Rayan. Hij is zo koud... Ik begin te snikken. "Rayan...Het liefst wil ik dat je bij me blijft...Maar soms moet het lot het voor je bepalen...Als je het niet red, wil ik zeggen dat ik van je hou met heel mijn hart. Mijn hart klopt voor jou Rayan, en niets of niemand houd dat tegen. Het is altijd zo geweest...Als je het niet red, word je vast één van de liefste engelen van het universum. Een mooi sterretje aan de hemel... Iemand die ik nooit vergeet... Ik hou van je Rayan..." Ik huil nogsteeds. Dan hoor ik zo'n ontzettend kut geluid dat je nooit had willen horen...De lange piep... De dokters komen gelijk binnenstormen. Toen werd alles zwart voor mij....

-

"Aurora?" Ik word wakker in zo'n stoeltje waar ik net zat. De dokter kijkt verdrietig naar me. "Ik moet je iets vertellen..." U gaat me toch niet vertellen dat... "We konden niks meer voor Rayan doen...Het spijt ons heel erg... Sterkte voor het verlies..." En toen was mijn leven over. Rayan is erg niet meer... Rayan is dood... Ik kan hem nooit meer zoenen of knuffelen. Hij is weg... Ik begin hard te huilen. Ik ga je zo missen Rayan...

1 week later...

Vandaag is de begrafenis van Rayan. Ik heb een zwart jurkje aan. Hij vond die altijd zo mooi... Ik ben bij Nathan. Ik heb hem wel verteld dat ik van Rayan hield... Rayan was de liefde van mijn leven. Ik kan niet zonder hem. En nogsteeds weten we niet welke imbeciel hem heeft vermoord. "Ben je klaar?" Vraagt Nathan zacht. "Ja.." We vertrekken naar de kerk waar Rayan word begraven...

-

De ceremonie begint...Ik ben de eerste die een speech moet doen. Ik sta op en loop naar voren. Je kunt dit Aurora... "Rayan...Toen ik je net ontmoette, wist ik nog niet hoeveel talent je had. Ik wist nog niet dat je zo'n lief persoon was. Ik wist nog niet dat je zoveel mensen blij kon maken. Toen ik je beter leerde kennen, ben ik erachter gekomen dat jij een geweldig persoon was. Ik was erg gelukkig met je. Ik heb altijd van je gehouden. Ik heb altijd veel lol met je gehad Rayan.. En daar kwam een week geleden een eind aan. Daar lig je. Het lijkt net alsof je slaapt...Dat is het teken dat je mooi zal rusten. Je zult een lief engeltje zijn Rayan...Het mooiste sterretje aan de hemel. Vaarwel..." Ik ga snikkend weer naast Nathan zitten. "Dat was een mooi afscheid Aurora..." fluistert hij. Ik zucht. "Ik had geen afscheid willen nemen Nathan...Ik wou dat hij nog hier was..." Nathan zucht en zegt niks. Wat heb ik toch een kutleven...

___________________________

...