Overplay S2 : HARDER

2.17

Diko pa din talaga maintindihan kung bakit wiling wili si Mark sa pagsama sakin hanggang sa bahay. I mean, hindi naman na ako mapapahamak dito diba?

"Anong gusto mong kainin? Marunong ako magluto." Mark smiled as he entered the kitchen. Ibinaba ko lang ang bag ko sa may higaan saka ko siya sinundan.

"Ako na magluluto." Hinawakan ko siya sa braso at hinila pero nagpapigil siya.

"Nung si Jeno palang nakatira dito, at nakakatakas ako ng bahay, ako nagluluto ng panggabihan namin." He smiled.

Nanggigigil ako sa ngiting yan.

"Hays. Sige, bahala ka. Pero nandito lang ako sa tabi mo." I said saka ko hinawakan yung nakakalat na plato sa sink para iligpit yun.

"Mas masaya nga kung nasa tabi lang kita." He said kaya natigil ako.

Liningon ko siya. Nakataas lang ang kilay nito saka siya tumawa ng mahina.

Magsasalita palang sana ako ng  magsimulang maglakad ito palayo sakin at dumiretso sa may refrigerator.

Napa-crossed arms ako habang nakatitig sa kanya.

Anong problema nito?

Napahinga lang ako ng malalim.

"Kumakain ka ng gulay diba?" Lingon niya sakin. Tinanguan ko siya.

"Paano mo nalaman?" Tanong ko na nagpatigil sa kanya.

Liningon niya ako ulit saka naglakad papalapit sakin ng nakangiti.

Halos mamula naman ako ng sobrang lapit na niya sakin kaya napasandal ako sa pader talaga.

>////////<

Ang lapit ng mukha niya sakin!

"Gusto mo ba talagang malaman kung paano ko nalaman?" Ngumiti siya habang bumababa ang tingin niya.

Sa labi o baba ko?

Ewan.

Aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaah-

"M-mark .." I whispered.

Gusto ko siyang itulak kaso ewan, diko siya maitulak.

Nasilayan ko ang pagngisi niya.

Bago niya inilapit ang mukha niya pa sa mukha ko.

"Siyempre sinabi ni Jeno." Wika niya sabay lakad paalis sa harap ko.

At ako?

Naiwang tulala.

O.O