Üvey Kuzenim

Bölüm 1 : DRAGNEEL KARDEŞLER

Lucy'den

Merhaba günlük.

Normalde günlük tutmaktan nefret ederim ve bunu aptalca bulurum. Ama bugün farklı. Babam şirketini bana ve teyzemin çocukları Drgneel kardeşlerine bıraktı. İşte bugün onlar geliyor. Zeref'le geçiniyorum ama yaşıtım olan Natsu'yla hiçbir şekilde geçinemiyorum.

Bana şans dile...

Defteri sıkıntıyla kapatıp komodin çekmecesine koydum. Kapım çalındığında çalışma masamı hızlıca toplayıp kapımı açtım.

" Evet Virgo ? " Virgo benim hizmetçimdi ama ben onu hiç hizmetçi olarak görmedim. O benim dostumdu.

" Lucy kuzenlerin geldi. " dudağımı dişleyip aşağı yavaşça inmeye başladım. Aşağıda koltukta oturan iki kişi görünce derin bir nefes aldım.

" Zeref ! Hoşgeldin ! " Zeref'e sarıldım. Ayrıldığımızda Natsuya elimi uzattım ama tutmadan direk bana sarıldı.

" S-sende Hoşgeldin Natsu. " Ayrıldığımızda alayla gülümsedi.

" Gördün mü Zeref ? Cazibeme hiçbir kız dayanamıyor ! " Sinirlenip bir tane yapıştırdığımda koltuğa savruldu. Zeref ve ben gülerken somurtuyordu.

" Evet Natsu gördüm. Her zamanki gibi Lucy'den dayak yiyorsun ! " Natsu ayağa kalkıp üstünü silkeledi.

" Bize odalarımızı gösterecek misin artık 'kuzen' ? " Kuzen kelimesini bastırarak söylediğinde dişlerimi gıcırdattım.

" Natsu seni eve geri postalamamı istemiyorsan Lucy'e iyi davran ! " Zeref'in uyarıcı ses tonu ortamda kasvetli bir ortam yaratmıştı. Virgo yanımıza geldi.

" Ben size odalarınızı göstereyim. " Zeref Virgo'nun peşinden giderken Natsu karşımda dikilmeye devam ediyordu. Odama çıkacakken kolumdan tuttu.

" Bana odamı sen göstereceksin kuzen " kolunu ters çevirdiğimde acıyla inleyip kolumu bıraktı. Odama çıktım. Virgo yine beni düşünüp sıcak çikolatamı yapmıştı. Balkonuma çıkıp sandalyeme oturdum. Karşımdaki denizi izerken evde bir bağırış sesi duyuldu. Sıcak çikolatamı kenara bırakıp içeri koştum. Salona koşarak inerken son merdiven basamağında ayağımı burktum ve yere düştüm. Natsu kahkahalarla gülerken ben ayağımın acısından ona kızamıyordum bile. Bende çareyi Zeref'e seslenmekte buldum.

" ZEREF ! LÜTFEN BURAYA GEL !" Natsu bir şey olduğunu anlayıp yanıma çöktü. Bacaklarım aralıktı ve ben etek giyiyordum. Hızlıca eteğimi düzelttim ve acıyla yüzümü buruşturdum. Natsu elini uzatıp gözyaşlarımı sildiğinde ağladığımı anladım. Zeref koşarak yanımıza geldi. Beni kucağına aldıktan sonra arabasına koştu. Natsu'da arkamızdan koşmuştu. İlk kez yüzünde endişeli bir ifade görmüştüm. Ayağım acayip acıyordu.

" Natsu tam olarak ne oldu ? " Zeref'in ani sorusu Natsu'nun duraklamasına sebep olmuştu. Başını öne eğdi.

" Ben ona şaka yapacaktım ama... " Zeref'in yüzü gerilmişti. Alnında bir damar seğirirken beni arabanın arka koltuğuna nazikçe yatırdı. Kendisi sürücü koltuğuna oturdu. Natsu sürücü koltuğunun yanına oturacakken Zeref kapıları kilitledi.

" Zeref aç şu kapıları !" Zeref kontağı çevirdiğinde Natsu gerildi.

" ZEREF LANET OLASI ŞU KAPILARI AÇ !! " Zeref gaza bastı ve Natsu'yu arkamızda bırakana dek hızla sürmeye devam etti. Natsu'yu atlatınca biraz yavaşladı.

" Özür dilerim Lucy. Daha ilk günden başına bir sürü dertler açtık. " Gerçekten üzgündü. Zaten Zeref Natsu'nun aksine duygularını daha çok ifade eden biri. Bu yüzden onun hakkında hiç şüphe duymuyorum.