DÖNÜM NOKTASI

5. Bölüm🥀

"Cesurluk, sadece hayatın sana oynadığı bir roldür."

Olan adresi incelemeye başladım. Çok uzakta bulunmuyordu. Ama gelen mesajı çözebilmiş değildim. Spam mesajlar bu aralar sıklaşmaya başlamıştı. Mesaj kutusunu yana kaydırıp 'Sil' tuşuna basacağım sırada durdum. Aklıma çöp konteynırının içinden atlayan adama bağırmam gelince mesajı açtım. Onunla bağlantılı bir mesaj olabileceği gerçeği ödümü koparıyordu. Hızla merdivenlere koşmaya başladım. O adreste olabilecek şeyler veya kişiler telaşımı arttırıyordu. Silahı elime alıp çıkışa ilerledim. Gözüme çarpan aynadaki görüntümle duraksadım. Elimde silahla öylece çıkmam büyük aptallık olurdu. Askıdaki montu üzerime geçirip silahı cebine görünmeyecek bir şekilde yerleştirdim. Asansörün hemen alt katta olduğuna sevinirken ayakkabılarımı bağladım. Gelen asansöre binip otopark kısmına bastım. O yavaş yavaş aşağı hareket ederken ben ölmek üzereydim. Altımdaki tişörtün üzerime yapıştığını hissedebiliyordum. Birinin daha ölümüne şahit olma düşüncesi kemirdiğim dudaklarıma hiç yardımcı olmuyordu. Asansör durur durmaz dışarı çıktım. Karanlık otoparkta yankılanan adım seslerim gecenin korkutucu sessizliğine karışıyordu. Arabaya bindiğimde Sinan'ı aramaya başladım. Omzumla kulağım arasında sıkıştırdığım telefonla otoparktan çıktım. Şuan hız limitinin oldukça üstündeydim fakat umrumda değildi. Sinan'nın telefonu kapalı olunca bir küfür savurdum. Konsantre olmaya çalışarak Murat'ı aradım. Bir kaç çalış sesinden sonra açılan telefonla sık nefeslerime ara vermeye çalıştım. ''Elis?''

''Murat.. Bana bir mesaj geldi. Bir adres var ve şuan oraya gidiyorum. Ne olduğunu ya da ne olabileceğinden emin değilim ama içimde kötü bir his var. Sana adresi mesaj atacağım gelebilir misin?''

''Bir saniye. O gaz sesini durdur, ve bir yerde beni bekle. Tek başına gelen adrese gitmen saçmalık. Ben hemen geliyorum.''

''Birinin daha ölmesine izin vermeyeceğim.'' Telefonu kapatıp direksiyonu tek elimle idare etmeye çalıştım. Mesajı kopyalayıp Murat'a gönderirken dedikleri içime bir bomba gibi düşmüştü. Yaptığım saçmalık olabilirdi. Ama içimdeki iç güdü arabayı çekip onu beklememe engel oluyordu. Telefonu montun cebine koyarak yola odaklandım. Yollar boştu. Şehir ışıkları bile geceyi aydınlatmaya yetmiyordu. Dolunay bulutların arkasına gizlenmiş, yüzünü göstermiyordu. Gecenin acı tadı damağımda yer edinmişti. Metalik ve sıcak.. Yıldızsız karanlık geceden oluk oluk kırmızı kan akıyordu. Hayalleri, yaşamı, saf duyguları kesici renginin etkisi altına alıyor, içimdeki umudu öldürüyordu. Umudum boğulurken nefes almaya çalıştım. İnsan yaşamı, doğada yeni filizlenen bir çiceğin saflığına sahipti. Ama dünya o saflığı kirleten insanlarla doluydu. Kimse kirli doğmazdı. Onlar kirlenirlerdi.

Arabayı yakıcı bir fren sesiyle durdurup kendimi dışarı attım. Büyük ve lüks apartmanın içine girdiğimde bir yandan adresi kontrol ediyordum. Altıncı kata çıkmak adına ilk asansöre baktım fakat zaman tükeniyor gibiydi. Merdivenleri ikişer adımlarla arkamda bırakmaya başladım. Kondisyonu düşük bir insan olduğuma lanetler yağdırıyordum. Her saniye önemliydi. Ama bacaklarım büyük bir yük gibi beni yavaşlatıyordu. Elimle merdiven demirlerinden destek alarak hızlanmaya başladım. Kapının önüne geldiğimde ufak bir aralık beni karşıladı. Kapıyı aralayarak karanlığa göz attım. O gün kendini tekrarlamaya başladığında burnum sızlamaya başlamıştı. Yerde yatan kanlı bedenin yüzünü seçemiyordum. Geç kalmıştım. Bir hayat daha solmuş, kendini sonsuzluğa teslim etmişti. Etrafta bulunan kan salonun bir parçası gibiydi. Elimi dokundurmadan ışığa bastım fakat etraf aydınlanmadı. Şalteri aramaya zamanım olmadığından telefonun flaşını açtım. Işığı kırmızılara boyanmış bedene tuttuğumda nefesim kesildi. Dizlerim bana ihanet edince yere çöktüm. Daha dün bana iyilik yapmak adına iddanameyi verdiğim adam şuan cansızdı. Ali benden oldukça gençti. Mesleğine yeni başlamış, önünde daha uzun bir hayatı olması gereken biriydi. Dudaklarımdan çıkan küfür havaya karıştı.