NE KADAR YAKIŞIYORSUNUZ

594 40 19
                                    

S:Aha o abla...

Zeyno koşarak Meryeme sarıldı. Meryem kokusunu doya doya içine çekti. Zeyno da aynı şekilde.

Z:anne!! Seni çok özledim!

M:bende... bende!

Uzun bir sarılmadan sonra göz yaşları ile ayrıldılar.

Hayriye anada yaklaştı.

H.a:Kizum...

Meryem gözlerindeki yaşları elinin tersi ile sildi.

M:anne...

Sarıldılar. Hayriye ana öz evladını belki de bu kadar özlemezdi.

Sonra da İlyas dayanamayarak sarıldı. Sonra da Alpaslan. En son Esra...

E:abla...

M:canım benim...

Oda ayrıldıktan sonra Meryem Ömere doğru yürüdüm.

M:Köftem... bana sarılmylayacak mı? Annesi onu çok özledi.

Ö:annesi onu özleseydi... bunca sene ortadan kaybolmazdı.

Meryem yarım gülümsedi.

M:haklısın...

Meryem sandalyeyi çekerek oturdu. Göz yaşlarını masada ki peçeteyle sildi. Zeyno sandalyesini Meryemin yanına çekip kafasını göğsüne koydu.

Ö:bu kadar mı?  Haklısın...

Meryem derin nefes verdi.

M:ne dememi istiyorsun köftem?

Hızır suskunluğunu bozdu.

H:hiç bir şey demeni istemiyor! Bunca seneden sonra burada ne işin var?!

Meryem kafasını Hızıra döndürdü boş bakmaya özen göstererek. Geldiğinden beri ona bakmamaya çalışıyordu. Sonra da sakince geri ayağa kalktı. Ellerini ceplerine soktu.

M:Ailemi görmek istedim! Senin yüzünden ayrıldığım ailemi!

Hızır bir kaç adım attı.

H:bunca zamandan sonra elini kolunu sallayarak dönemesin!

M:ailemi görmek istedim... ve elimi kolumu sallayarak geri döndüm.

H:defol git bu evden!

Z:baba! Bunu yapma!

Meryem Hızırdan uzaklaşarak Zeynonun yanına gitti.

M:gideceğim Hızır... gideceğim ama ailemden beni koparamasın! Onlardan yıllarca koptum zaten! Daha fazla kopmayacağım! (Meryem duraklayarak nefes aldı)Lütfen kavga etmeyelim Hızır... sadece ailemi çok özledim...

H:Hayır bugün falan yok! Defol!

Meryemin telefonu titredi.

M:bir dakika sana döneyeceğim Hızır.

Diyerek uzaklaştı.

H:hadi ama! Ben ne diyorum o ne yapıyor!

Z:baba annemi gönderirsen bende onunla giderim!

Ömer masaya ellerini koydu.

Ö:Sen ne dediğinin farkında mısın Zeynep!? O bizi bırakıp gitti!

Zeyno da aynı şekilde masaya ellerini koyup Ömere yaklaştı.

Z:Neden gitti? Benim senin ve  babamın yüzünden!

H:kavgayı kesin hiç bir yere gitmiyorsun!

Z:ben reşitim baba istediğimi yapmakta özgürüm!

EDHO-HATALAR VE BEDELLERHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin