Hızır karanlıkta camın önüne özellikle koyduğu koltukta oturuyordu. Yanında bir bardak kahvesi ve ay ışığı. Ne kadar isterdi yanında Meryem de olsun. Beraber otursunlar. Meryem kafasını onun omzuna koysun falan.
Ama hayır... O yanında yoktu. Olmayacaktı da Hızır bu durumu artık kabullenmişti. Ama bildiği bir şey daha vardı. Meryem hala ona aşıktı bu Hızıra yeterdi işte...
...............
Z:anne Faruk abiyi göremedim iki gündür kayboldu sanki.
Zeynep bir hafta iki gündür hastahaneye aralıklarla gelmeye çalışıyordu. Ve iki gündür ne zaman gelse Faruğu göremiyordu.
Ömer çenesini kaşıdı.
Ö:kayboldu da ondan...
Z:nasıl yani kayboldu?
M:biz onunla biraz tartıştık ondan biraz kafasını dinlemek istedi sanırım yapar arada böyle.
Ö:evet azcık tartışlar Zeynep o kadar azki oda birbiri içindeydi.
Meryem sert bir bakış attı Ömere.
Z:hımmm.
Birazdan Faruk girdi. Göz altları morarmış, çökmüş perişan bir haldeydi.
Z:hoşgeldin Faruk abi. Gel şöyle otur.
F:hoşbulduk.
Meryem hiç bir şey demedi.
F:Can uyandı mı?
Ömer Meryemin cevap vermesini bekledi ama cevap vermeyince kendisi cevap verdi.
Ö:uyandı ama sonra geri uyutular böylesi daha iyiymiş. Sen neredeydin abi?
F:orada burada. Sürükleniyorum...
Z:Ömer hadi gel benimle yiyecek bir şeyler alalım.
Ömer kafasını salladı.
Beraber çıktılar odadan.
M:iyi görünmüyorsun?
F:çünkü iyi değilim...
Dişlerini sıktı. Kafasını arkaya yasladı.
................
Hızır Selimi kucağına aldı.
H:nasılsın bakalım?
S:iyiyim baba.
H:ee yüzün niye asık o zaman?
S:Can kaç gündür okula gelmiyo bapa...
H:çok mu seviyorsun Can'ı?
Selim kafa salladı.
Hızır sarıldı oğluna doyasıya.
H:üzülme yakında gelicek tekrar oyunlar oynarsınız.
.............
2Hafta Sonra:
Sonunda hastaneden çıkmışlardı. Meryem Can'ın yastığını düzeltti.
M:nasıl hissediyorsun?
C:iyi anne... sadece yoygunum.
Meryem kafa salladı.
M:hadi bakalım sen dinlen.
Diyerek odadan çıktı.
Odasına çıktı. Bu sırada Faruk gravat bağlıyordu. Arkasını dönmeden konuştu.
F:evden çıkmayacaksın!
M:efendim?
F:bence gayet iyi duydun.
M:Faruk delirdin herhalde eve mi kapatacaksın beni!
F:aynen öyle yapacağım!
Diyerek merdivenlerden inmeye koyuldu Meryemde arkasında koştu.
M:Faruk delirme! Ne yaptığını sanıyorsun sen!
Faruk dönüp Merymi çenesinden tutup yere attı.
F:sen beni delirtin! Anladın mı!? Bugün o Hızır çakırbeyli de ailesi de ölecek sende o zaman rahat rahat dışarı çıkabilirsin!
Meryemin kalbini bir anda acı sardı.
M:ne! Adam mı öldüreceksin! Faruk iyi misin sen!? Faruk ne olur yapma!
H:ne yani onun için göz yaşımı dökeceksin şimdide! Nasıl da göremedim senelerdir senin nasıl hain bir kadın olduğunu!
M:Faruk beni dinle... bak oda hiç bir şey bilmiyordu tek... tek suçlu benim anladın mı?! Beni vur! Vur beni! Kalbin soğsun ama bu konu hakkında hiç bir fikri olmayan bir adamı vurma!
Faruk kolunu hızla çekti.
F:bırak Meryem!
Kapıyı hızla çekip çıktı ve kapıyı kitledi.
M:Faruk aç şu kapıyı! Farukk!!!
Kapının önüne çöktü.
M:yedek anahtar yedek anahtar...
Diyerek yukarı koştu. Bütün çekmeceleri döktü. Sonunda bulmuştu. Telefonu eline alarak Zeynebi aramaya çalıştı.
M:Zeyneb Can can evde ona bakman gerek ben acil çıkıyorum çabuk gel. Anahtar paspasın altında olacak.
Diyerek cevabı beklemeden telefonu kapattı.
Hızla evden de çıktı.
Hızırın evine sürdü.
Kapıyı yumruklarcasına çaldı. Kapıyı Lütfiye açtı.
M:Hızır evde mi!?
L:yukaridadur!
Meryem merdivenlere koştu.
Ha:ne işu vardur da bunun burade?!
L:ne bileyum ben ana!
Meryem hızla odaya girdi. Hız>r bir anda yerinden zıpladı. Gözlerini ovuşturdu.
H:Meryem... rüya mı görüyorum yine ben?
M:çok şükür...
Meryem derin nefesler alıp verdi.
H:gerçekten burada olmandan çok memnunum ama merakımı maruz gör. Neden buradasın?
M:bak dinle Hızır Faruk çıldırdı anladın mı? Bildiğin kafayı yedi! Seni öldürmeyi kafaya koymuş beni bugün eve kitledi! Sadece senide değil tüm ailen! Özürdilerim gerçekten çok özürdilerim...
Diyerek Hızırın boynuna sarıldı. Derin derin nefes aldı.
M:lütfen kendini koru... sana bir şey olursa...
