Κατι Παραπάνω Απο Αδέρφια

19ο Κεφάλαιο

Μετά από περίπου ένα τέταρτο περπάτημα φτάσαμε στο μαγαζί..Η μουσική ακουγόταν πολύ δυνατά και σκέφτηκα τι θα γινόταν μέσα αφού ακουγόταν τόσο πολύ έξω...

"Τα ταν" Είπα δείχνοντας το μαγαζί στα παιδιά..
"Καλά που το βρήκες αυτό?" Είπε έκπληκτος ο Άγγελος.
"Το βρήκα..Πάμε?" Τους ρώτησα χαρούμενη
"Ναιι" Απάντησαν όλοι μαζί και έτσι μπήκαμε μέσα...
Στην πόρτα καθόταν ένας φουσκωτος όπως μου αρέσει να τους αποκαλώ..Μας έκανε νόημα να σταματήσουμε και μας ρώτησε τι θέλουμε..

"Ήμαστε για το πάρτυ.."
"Όλοι σας?" Με ρώτησε και σήκωσε το κεφάλι του να δει και τους τελευταίους από την παρέα..
"Ναι"
"Οκ, περάστε"

Μόλις άνοιξε την πόρτα ώστε να μας αφήσει να μπούμε, ο κόσμος που ήταν στην σειρά άρχισε να διαμαρτύρεται, αλλά ο φουσκωτός τους είπε ότι αν δεν σταματήσουν δεν θα μπει κανένας μέσα...Όταν μπήκαμε στο μπάρ βρεθήκαμε σε έναν διάδρομο με πολύχρωμα φώτα, και μερικοί σταμάτησαν για να βγάλουν selfie...Στο τέλος του διαδρόμου υπήρχε μια άλλη πόρτα αλλά τωρα αντί να κάθεται κάποιος φουσκωτός καθόταν μια κοπέλα με ένα ντοσιέ...

"Καλησπέρα σας" μας είπε χαμογελώντας
"Καλησπέρα"
"Έχετε κλείσει κάποιο τραπέζι ή χώρο?"
"Ναι,χώρο"
"Μπορείτε να μου δώσετε το όνομα στο οποίο τον κλείσατε?"
"Άννα.."
"Αα μάλιστα είστε για το πάρτυ.."
"Ναι"
"Χρόνια σου πολλά!!"
"Ευχαριστώ" Της απάντησα χαμογελώντας
"Ο χώρος σας είναι έτοιμος..Θα μπείτε μέσα, είναι η τρίτη πόρτα δεξιά"
"Ευχαριστώ πολύ!!"

Η κοπέλα μας άνοιξε την πόρτα και έτσι μπήκαμε σε έναν ακόμα διάδρομο που βρισκόταν πίσω της...Προχωρήσαμε ώσπου βρήκαμε την πόρτα που μας είπε..Το θέαμα ήταν εντυπωσιακό, μπαλόνια σε παστέλ αποχρώσεις "πετούσαν"στο δωμάτιο, ένας μπουφές γεμάτος με σνακ ήταν τοποθετημένος στην δεξιά γωνία του χώρου, καθώς υπήρχε και ένα cd player σε παστέλ ροζ απόχρωση...Έκλεισα την πόρτα διότι τα παιδιά ακόμα επεξεργαζονταν τον χώρο..

"Ουάου" Αναφώνησε πρώτη η Δέσποινα
"Είναι τέλειο" Συνέχισε η Εύα
"Τα μπαλόνια είναι τόσο cute" Πρόσθεσε η Ειρηνη
"Δεν είναι τέλειο?" Ρώτησα κοιτάζοντας τους
"Ναι" Είπαν σχεδόν όλοι

Ο Χρήστος με τον Άγγελο είχαν πάει κατευθείαν στον μπουφέ...Αγόρια. Έβαλα τραγούδι στο cd player και αμέσως όλοι αρχίσαμε να χορεύουμε...δηλαδή σχεδόν όλοι..Τα αγόρια ούτε που σήκωσαν το κεφάλι τους, εκεί, στο φαΐ..
Η ώρα περνούσε και σε λίγο θα ερχόταν η τούρτα, οπότε κλείσαμε όλα τα φώτα και μαζευτήκαμε γύρω από το τραπέζι..Εγω, όπως ήταν φυσικό καθόμουν στο μέσον, στα δεξιά μου στέκονταν ο Χρήστος και αριστερά μου η Ευτέρπη..Χτύπησε η πόρτα και μπήκε ένα αγόρι κρατώντας την τούρτα, την τοποθέτησε πάνω στο τραπέζι, άναψε τα κεριά και έφυγε...Ολοι άρχισαν να τραγουδάνε και εγώ καθόμουν και τους έβλεπα σαν χαζή γιατί δεν ήξερα τι να κάνω, όπως όλοι μας βέβαια...Αφου τελείωσαν έκανα μια ευχή και έσβησα τα κεράκια, χειροκρότησαν και ύστερα ένιωσα κάποιον να με τραβάει και να με φιλάει στο στόμα...Ήταν ο Χρήστος. Μόλις συνειδητοποίησε τι έκανε με άφησε και έβαλε τις παλάμες του στο πίσω μέρος του λαιμού του..Ευτυχώς κανεις δεν μας είδε γιατί η προσοχή όλων είχε αποσπαστεί από το διπλανό δωμάτιο όπου κάποιοι μάλωναν βρίζοντας και πετώντας πράγματα...Κόψαμε την τούρτα, κάτσαμε λίγο και έπειτα αποφασίσαμε να πάμε στο μπάρ που υπήρχε στο τέλος του 2ου διαδρόμου...Μόλις ανοίξαμε την πόρτα όλοι πάθαμε σοκ με αυτό που αντικρίσαμε..Το μαγαζί ήταν φουλ σε κόσμο και για να περάσεις έπρεπε να ζουληχτεις με όλον αυτό το κόσμο..Η ώρα ήταν 3:30 Και έτσι αποφασίσαμε να μην μπούμε καθόλου γιατί ήταν ήδη αργά..χαιρετιθηκαμε με τα παιδιά γιατί πήραν ταξί..Εγω και ο Χρήστος είπαμε να πάμε με τα πόδια.

"Συγγνώμη για πριν δεν ήξερα τι έκανα.."
"Δεν υπάρχει πρόβλημα.."
"Ωραία.."
"Γιατί το έκανες όμως?"
"Ήταν αυθόρμητο.."
"Αα μάλιστα.."
"Πώς πέρασες στο πάρτυ σου?"
"Εντάξει ωραία ήταν.."
"Μόνο ωραία?" Με ρώτησε γελώντας
"Τέλεια"
"Φυσικά και ήταν τέλεια...αφου ήμουν και εγώ παρόν" Είπε με ύφος
"Καλά ηρέμησε λίγο" Του απάντησα γελώντας
"Θέλω να κάνουμε κάτι πριν πάμε στο σπίτι.." Λέγοντας αυτή τη φράση σταμάτησε απότομα και γύρισε προς το μέρος μου
"Τι??"
"Θέλω να δοκιμάσω κάτι πάνω σου.."
"Να φοβάμαι?"
"Όχι..απλά το θυμήθηκα και θέλω να δω αν πιάνει σε όλα τα κορίτσια.."
"Μάλιστα."
"Να κάτσε στο παγκάκι.." Μου είπε και μου έδειξε ένα παγκάκι που βρισκόταν μόλις λίγα μέτρα μπροστά μας...Έκατσα και ο Χρήστος πήγε από πίσω μου, μου έπιασε τα μαλλιά βάζοντας τα όλα στην αριστερή μεριά του λαιμού μου, εσκυψε δεξιά σε απόσταση αναπνοής από τον εκτεθειμένο τώρα λαιμό μου..Μου ψιθύρισε κάτι στο αυτί αλλά δεν κατάλαβα τι ήθελε να πει γιατί μόλις είπε την πρώτη λέξη, ολόκληρο το κορμί μου ανατρίχιασε. Ήρθε μπροστά μου έκατσε στα γόνατα του και με ρώτησε...

"Λοιπόν?" Ρώτησε περιμένοντας με φανερή ανυπομονησία την απάντηση μου..
"Τι λοιπόν?"
"Πώς ένιωσες?"
"Ανατρίχιασα.."
"Δηλαδή όλες το ίδιο παθαίνετε"
"Μάλλον..Τελείωσες?"
"Όχι..."

Χελλου ιτ'ς με!!! Το ξέρω ότι έχω να βάλω κεφάλαιο παααααρα πολύ καιρό, οπότε θα ρωτήσω το ίδιο που ρώτησα και στο "Συγκάτοικος για σκότωμα"...Αν θέλετε να συνεχίσω και αυτή την ιστορία δεν έχετε παρά να πατήσετε το αστεράκι ή να αφήσετε σχόλιο λέγοντας ότι θέλετε να συνεχίσω να ανεβάζω και εδώ κεφάλαια....Μπαιιιι!!