Şans Beni Bulunca (ARA VERİLDİ)

-Bölüm 1-

Sabah uyandığımda hemen hazırlandım. Kahvaltımı yaptım ve okula gitmek üzere evden çıktım. Okulum zaten yakındı.15 dakikaya orada olurdum. Bu yıl okuldaki son yılımdı.2 ay sonra kurtulacaktım şu liseden. Sabahın köründe bizi kaldırıyorlardı ve benim gibi uykuyu çok seven biri için bu işkence demekti.

"Günaydın" diyerek sırama oturdum ve dersin başlamasını beklemeye koyuldum. İrem büyük ihtimal her zaman ki gibi dersin başlamasına 5 dakika kala gelecekti okula.

"Günaydın!" diye bağırarak neşeli bir şekilde girdi sınıfa. Bu enerjiyi sabah sabah nereden buluyordu gerçekten anlamıyordum. Okulda bizi tanıyan kime sorsanız bizi hiçbir zaman ayrı görmediklerini söylerlerdi size. 6 yaşında okulun ilk günü tanışmıştık İrem'le. O gün hemen içimiz ısınmıştı birbirimize. Aramızdan su bile sızmadı bugüne kadar. Ama birbirimize çok benzediğimiz söylenemezdi. O neşeli, enerjik, mutluluk saçan bense asık suratlı, hayalperest ve soğuk biri olarak tanınırdım.

"Günaydın" diye karşılık verdim uykulu sesimle.

"Aslı n'apıyorsun?"

"Uyuyorum kanka sen?"

"Hadi kalk ayağa. Dün o kadar konuştuk. Ama Kıvanç'ı görüp görmediğini anlatmadın."

"N'olsun işte. Her zamanki kovdu beni koruma onu göremeden."

Suratı asıldı ama kendini hemen toparladı ve gülümseyerek.

"Canım arkadaşım benim olacak bir gün sen merak etme. İçime doğuyor benim. Seni görecek ve sana aşık olacak."

"Nasıl olacak ki?" dedim umutsuzca. Her ne kadar umudum var desem de arada umudumu yitiriyordum. Böyle zamanlarda İrem yanımda olup bana umudumu geri veriyordu.

"Orasını bilmem de kim onu böyle sevebilir ki? Sen onu yıllardır seviyorsun hem de hiçbir karşılık beklemeden."

Kıvanç'la eskiden aynı okuldaydık. Ben ilkokula yeni başladığımda o 5. sınıftı. Daha sonra ortaokuldayken de gittiği okul ilkokulla aynı sokaktaydı ve onu görmek için her okul çıkışı okulumuz kapısında beklerdim evine gitmek için ilkokulun önünden geçiyordu diye. Tabi o beni tanımazdı bile. Liseye gelince de oyuncu olmaya karar verip oyunculuk eğitimi almaya başlamıştı. Okul bittikten sonra da birkaç dizi ve filmde oynamıştı. Şu an oynadığı dizide ise başroldü. Ona ulaşmam bu kadar zorken daha da zor olmuştu onun başrol olup daha çok tanınmasıyla. Hep dikkat çeken birisiydi. Şimdi neredeyse bütün ülke tanıyordu onu.

Şu an hem üniversiteye gidiyor hem de oyunculuk yapıyordu. Bu yıl mezun olacaktı okulundan.

"Aslı nereye gitti yine aklın senin?"

İrem'in konuşmasıyla birlikte kendime geldim ve ona cevap verdim.

"Efendim."

"Daldın yine."

Bu aralar bunu çok yapıyordum. İrem de bundan rahatsız oluyordu doğal olarak.

"Diyorum ki şimdi sen bugün Savaş'la buluşacaksın ya"

"Evet."

"Kıvanç'ı da görme ihtimalin var."

"Yok ya görmem herhalde."

"Bence görebilirsin. Diyorum sana benim içime doğuyor. Olacak bu iş."

Ben cevap veremeden ders zili çaldı ve hocanın sınıfa girmesiyle herkes sustu.