LESS Love, MORE Hate (Completed)

Chapter Three: Honey?

*Chapter Three: Honey? 

Francine's POV

Palabas na ako ng campus. Absent na naman kasi ang instructor namin sa last subject kaya medyo napaaga ang uwi ko. Hindi na ako sasakay papunta sa paradahan ng jeep papunta sa amin, eksakto lang kasi ang pera ko para sa pang-isang sakay. Tutal ay malapit lang ang paradahan, lalakarin ko na lang ang papunta roon.

Nagsisimula pa lang akong maglakad paalis sa university nang naramdaman kong may nakasunod sa likod ko (nakss! Lakas ng pakiramdam! Hahaha). Ganoon na lamang ang gulat ko nang mapagsino ang nasa likuran ko.

"IKAW NA NAMAN!" galit na sabi ko kay Ricky. "Bakit ba ditto ka dumadaan huh!?" tanong ko na parang ako na ang may ari ng kalye, (bakit ba? Gusto kong angkinin ang kalye eh hahha).

"Whoah! Kung magsalita ka parang sa iyo 'tong kalye na to ah!" aba namimilosopo pa ang lintik!

"Hindi ka naman dating nagdadaan ditto, ah?" Nakasimangot ko pa ring sabi.

"Paano mo nalaman?" nakangiti nitong sabi.

"Basta!" sabi ko, saba'y lakad palayo (Speechless na si ako kaya nag walk-out na ako hahaha).

"Okay, nayon nga lang ako napadaan ditto. Does that mean 'di na ako puwedeng dumaan ditto?" sabi ni Ricky habang nakasunod sa akin sa paglalakad.

"Bakit nasan ba yong motor mo?" hindi ko mapigilang itanong ditto.

Aba! Biglang tumawa nang malakas! Nakaka-badtrip! Bakit ba sya tumatawa?!!!

"What's so funny?" Huminto ako at hinarap ito.

"By the looks of it, sinusubaybayan mo talaga ako, 'no? Pati pagmomotor ko, alam mo. You amaze me honey," nakangising sabi ni Ricky sakin.

"Ang Kapal mo! Kung ginagamit mo ba naman 'yang utak mo, eh, iakw lang naman ang nag-iisang may motor na ganyan ang hitsura ditto sa campus," pagtataray ko sa kanya.

"OUCH! Ang sakit mo namang magsalita," umaarte pa ang kupal!

"As if naman tinatablan ka, eh, damang-dama ko yang kakapalan mo," patuloy kong pang-iinsulto.

Tumawa lang ng tumawa si Ricky (Baliw na ata ang lalaking ito!)

Iyun iniwan ko sya naglakad ako ng amtulin habang sya tawa parin ng tawa!

"WAIT, FRANCINE!" tawag nito sa akin.

"How did you know my name?" Huminto na naman ako at humarap sa kanya.

"You're underestimating me, Honey," pang-aasar nito sa akin.

"Hwg mo akong ma-honey-honey, ah!" bulyaw ko ditto.

Dahil sa hindi ko na matake ang nangyayari ngayon pumara ako ng jeep kaya dali-dali akong sumakay, KASO! Ang matsing ayun sa sobrang tulin nakasakay sa jeep na sinakyan ko at nakapwesto pa ito sa harapan ko! Hindi ko nga sya tinitgnan!

Nung dudukot na ko sa bulsa ko bigla kong naalala na sapat lang pala sa isang sakay ang pera ko!!! PATAY KANG TETENG KA! Sa sobrang inis ko sa kaharap ko ngayon ay napapara tuloy bigla ako ng jeep! Nawala sa isip ko na wala na pala akong ekstrang pamasahe patungo sa paradahan. Kung iba, bayad ko naman ang natitira kong pamasahe ano naman ang ipapamasahe ko mamaya?! Paano pa ako makakauwi sa amin!? Malayo pa naman yun!? Ano to lalakarin ko!??? Deatch March Reenacment ba ito!??

Nung tinignan ko si Ricky Nakita ko syang dumudukot sa bulsa.

"Bossing, bayad ho, dalawa, kasasakay lang," sab into sabay abot ng limang-daang piso!!?

Ito ako ngayon! Pakiramdam ko pulang-pula ako sa kahihiyan, Anon a alng ang iisipin nito sa akin? Grabeng pagtataray ang ginawa ko rito, pagkatapos ay magpapalibre lang pala ako ng pamasahe?!

Ano ba naming biro ng kapalaran ito? Paghihimutok ko sa isipan ko. Tuwing nagsasanga-sanga na lang ang landas naming dalawa ay palagi na lang akong nalalagay sa kahihiyan! Palagi ako ang nasa alangin na sitwasyon! Wika nga nang iba palaging na kay Ricky ang huling halakhak.

Pumara ako nang marating na ng jeep ang paradahan, Inaabot pa lang ni Ricky ang sukli nya. Hindi ko na sya hinintay. Nauna na akong bumaba.

Humahabol naman sakin ngayon si Ricky!

"FRANCINE!" sigaw nito sa akin

Ni hindi koi to nilingon. Agad akong sumakay sa jeep na nakapila sa takot na maabutan ako nito. Eksakto naming isa na lang ang kulang para umalis iyon. Laking pasalamat ko nang umandara na ang jeep bago pa makasunod si Ricky. Wala akong mukhang maihaharap ditto.

Martin's POV

MALUNGKOT kong hinabol ng tingin ang papalayong jeep na sinakyan ni Francine. Alam kong napahiya ito sa akin. Dahil sa ako ang nagbayad ng pamasahe nito. Nahalata ko kasi sa kanya kanina na parang natataranta sya pagkatapos nyang dumukot sa bulsa. Kaya pakiramdam ko na wala syang pamasahe. Ano bang masama sa pagtulong diba?

Napabuntong-hininga na lang ako.

NEXT TIME FRANCINE, I'M NOT LETTING YOU DO THIS TO ME AGAIN. NEXT TIME, WE WILL PLAY BY MY RULES.

A/N:

Add nyo na rin ako sa Aking Real Facebook Account search nyo lang Kierby Deonila isang Boy Wattpader!! :D o kaya Click this Link na lang: https://www.facebook.com/keeiidii