LESS Love, MORE Hate (Completed)

Chapter Twenty Two: Truth

Chapter Twenty Two: Truth

Narrator's POV

Animo ay anino ni Ricky ang sosyalerang si Hailey. Palagi itong nakabantay sa binata sa restaurant. At sa tingin naman nya, nag-e-enjoy ang binata sa company nito.

Hindi na lang iyon pinapansin ng mga empleyado.

Francine's POV

Nang araw ding iyon, alas-siyete na ng gabi ako natapos sa report na pinapahingi sakin ni Ricky. Pumunta ako sa opisina nya para magpaalam nang uuwi.

Kumatok ako sa pinto ng opisina ni Ricky.

Hindj ko na hinintay na sumagot ito, binuksan ko na lang agad ang pinto.

Naabutan kong akmang hahalikan ni Hailey si Ricky.

"I-I'm s-sorry," nauutal na paghingi ko nang paumanhin.

"I didn't mean t-to interrupt. I'll go ahead." Pagkasabi ko niyon ay agad ko nang isinara ang pinto.

Pagkasarang-pagkasara ko ng pintuan, nag-uunahan nang pumatak ang aking mga luha mula sa aking mga mata. Dali-dali akong lumabas ng restaurant.

Paglabas ko ay natuwa ako nang makita ko si Jerome. I rushed into his arms to his surprise.

Niyakap naman ako nito kahit na halata sa mukha nito ang pagtataka. He held me for a while.

Ricky's POV

Punung-puno ng hinanakit ang dibdib ko ngayon. Hindi ko alam kung bakit pero on impulse, hinabol ko si Francine para magpaliwag sa nakita nya. Na wala iyong ibig sabihin. Na kaya nasa opisina ko si Hailey ay dahil may problema at masama ang loob nito.

I thought I saw pain in Francine's eyes. Akala ko lang pala iyon. Lalo akong nasaktan sa nakita kong tagpo nang habulin ko siya para magpaliwanag.

Nakayakap ito kay Jerome.

Masakit na masakit para sa akin ang tagpong naabutan ko. Wala na talaga akong puwang sa puso nya....... noon at magpahanggang ngayon.

Nang malaman ko kay daddy na si Francine ang manager sa restaurant na ito, ayaw ko mang aminin, ibayong saya ang aking naramdaman. Ngunit iba ang nais kong gawin. Nais ko itong pamukhaan. Nais kong ipakita sa kanya na hindi ako tuluyang nasira ng pag-iwan nya sa akin.

Subalit nang muli ko itong makita pagkalipas ng maraming taon, napatunayan ko kung gaano ako nasabik sa kanya. Na siya parin ang itinitibok nang puso ko sa kabila nang lahat nang nangyari. Akala ko nga ay nakalimuta ko na siya at hindi na ako maaapektuhan kapag nakita ko siyang muli.

But I was wrong! All it took was to see her and I fell in love all over again.

Of course I fought my feelings very hard. Malamig ang ibinigay kong pakikitungo sa kanya. God knew I tried very hard! But no to success. I still Love her. I'm still deeply, madly, crazily and completely in love with her.

But it was too damn hard! I just could not give in that easily. Palagi kong iniisip na iniwan nya ako for one simple reason: I wasn't good enough for her.

And that hurt more than could anyone can imagine. The pain was Killing me!

Hindi ko namalayan na pumapatak na pala ang aking mga luha.

Noon at ngayon, you're still the one who can make me cry, Francine. The only one.

"Ricky," narinig kong tawag sa akin ni mom. Pinahid ko muna ang aking mga luha bago ako humarap sa kanya.

"Kayo pala, 'Ma."

Malungkot itong tumingin sa akin, wari ay binabasa nito kung ano ang nasasaloob ko.

"It's Francine's, right?"

Tumango ako. Hindi ko na iyon tinanggi. What for? Iyon naman ang totoo.

"You still love her," pangungumpirma nito.

"Yeah. I never did stop loving her," garalgal ang boses na tugon ko kay mom.

"Then, what's keeping you from telling her?"

"The past. I love her but I'm so scared," nanghihinayang na sabi ko. "And you know what really hurts the most, 'Ma?" Pilit kong pinipigilan ang pagtulong muli nang aking mga luha.

"It's finding out that she moved on with her life without me and she seemed very happy about it. Ni hindi ko man lang nakita sa kanya na nasaktan siya dahil magkalayo kami. She seemed very well without me," naghihinakit na sabi ko.

"Hindi kaya pareho lang kayong natatakot na magpakita ng tunay na nararamdaman? Tulad mo, natatakot din si Francine," paliwanag ni mama sa akin.

"What was she afraid of? Ako naman ang naloko. She was the one who did that to me!" Napalakas nang bigla ang boses ko.

"And until now, 'Ma, I still don't know the reason why she didn't show up on our wedding day." Tuluyan nakong napaluha pagkatapos kong sabihin 'yon.

Halata ko na awang-awa na sakin si Mama. Alam kasi nya kung gaano ko kamahal si Francine. Si Francine lang ang nag-iisang babae na ikinuwento ko sa kanya. Noon, pakiramdam ko, ako na ang pinakamaswerteng lalaki sa mundo twing babanggitin ko kay mama ang pangalan niya, subalit ngayon kabaligtaran ang nangyari, sa twing babanggitin ko ang pangalan nya puros sakit at hinanakit na ang nararamdaman ko.

Naramdaman kong huminga nang malalim si mama.

"Ricky....... I have to tell you something. Something that happened a long time ago. I hope, after you hear what I'm going to tell to you, you'll find it in your heart to forgive ms," tila nag-aalinlangang sabi ni mama sakin.

Nagsimula na itong pangiliran ng luha.

Nagtataka ako,Naguguluhan ako sa inaasal nang aking ina. Bigla akong kinabahan nang matindi.

Then my Mom started to tell what exactly happened three years ago.

Naroon na kumunot ang aking noo, pagkatapos iyon ay napapalitan ng pagtigas nang aking mukha at pagkuwa'y lumambot din ang aking ekspresyon.

Sa huli, ay unti-unting dumaoy ang mga luha sa aking mga maya.

Hindi ako makapaniwala sa isinuwalat nang aking ina. Hindi ko matanggap kung bakit kailangan nya pang gawin iyon! Ang pakiusapan si Francine na iwanan ako at hayaan munang makamit ang aking mga pangarap!

GUSTO KONG MAGWALA!! Nagkasakit pala ang Nanay ni Francine at wala ako sa tabi nito nung mga panahong iyon para magbigay ng suporta na dapat ay kailangan nya!

Francine.......... God, I need to see her!

Marami tayong kailangang pag-usapan!

..................................................END OF CHAPTER TWENTY TWO.

A/N: Grabe hirap gumawa nang story! Hahaha di ako makapaniwala na umabot na ako sa ganyang scenario nang story! Hahahaha.

Abangan ang Next Chapter! Kaabang-abang. Hahahahaha. Ano kayang mangyayari noh?

Official Hastag: #LESSLoveMOREHate

Fb: https://www.facebook.com/keeiidiiWP/

Yun lang.. See you next chapter guys!