Trouble Seeker [The Marauders] {Sirius Black}

08

- Aurora Seyfried -

Het is inmiddels drie dagen later, en er ligt een zwarte envelop voor me. De andere mensen van mijn kamer zijn naar Hogsmeade, en ik zit hier. In het kaarslicht, met een brief voor me die ik niet wil openmaken.

Ik pak uiteindelijk toch de envelop vast, en ik maak hem voorzichtig openmaak. De witte brief die eruit komt is sierlijk beschreven, het handschrift van mijn vader.

Liefste Aurora,

met pijn in mijn hart moet ik je vertellen dat je moeder is overleden, aan een hartaanval.

Na die ene zin breekt mijn hart in duizenden stukjes, en zakt al mijn moed me in mijn schoenen. Mijn moeder was kerngezond, hoe kon dit ooit gebeuren?

Hoewel ze gevochten heeft voor haar leven, het is haar niet gelukt. Ze is weg. De begrafenis is al geregeld, hij is woensdag. Ik heb alles al geregeld bij het schoolhoofd, en hij snapte volkomen dat je er niet met je gedachtes bij zou zijn aankomende dagen.

Ze is twee dagen geleden overleden, maar ik kon het niet aan om je te vertellen dat je moeder was overleden, tot nu.

Aurora, het zijn jij en ik vanaf nu. Ik snap dat je je alleen voelt, maar ik ben er nog. Ik zal je voor altijd beschermen, en ik zal je nooit opzettelijk alleen laten.

Opzettelijk.

Ik zal snappen als je niet meer met me wilt praten voor een tijdje na deze brief, want ik ga je alleen maar slecht nieuws geven.

Ook ik ben ziek.

De dokters zeiden dat ik hoogstens nog vijf jaar heb, maar ik weet het niet zeker. Het zal me meer pijn doen om jou als wees achter te laten dan dat ik ooit heb gevoeld, op het verliezen van Alexander en je moeder na.

Lieve schat, je zal hoe dan ook mijn kleine meisje blijven, hoeveel je ook door moet maken, ik ben er voor je.

Het spijt me voor al dit slechte nieuws, Aurora.

~je vader

Alles om me heen begint te vervagen. De lachende eerstejaars klinken verder dan dat ze eigenlijk zijn, de dichtslaande deuren sluiten zachtjes. 

Hoewel het me zo veel kracht kost om op te staan, doe ik het. Ik breng de brief naar mijn nachtkastje, waar ik hem opleg. Mijn trillende benen brengen me echter niet veel verder dan de kamer van de Marauders.

Nadat ik op de deur heb geklopt, doet Sirius open, die ook op school bleef. Zijn blik veranderd als hij mijn gezicht ziet, en hij vraagt me niks, hij trekt me alleen in zijn armen. "Houd jezelf alsjeblieft niet sterk, love." Zijn zachte stem laat me alleen nog maar meer huilen.

Hij doet de deur dicht, en gaat zitten op zijn bed, waarna hij zichzelf naar achteren laat zakken. De tranen stromen nog steeds snel over mijn wangen. Op een punt denk ik dat mijn hersenen zullen stoppen met overuren draaien over hoe ik ook zal leven als een wees.

De deur van de kamer slaat dicht, en James begint te lachen. "Hoe heb je haar zo ver gekregen, Padfoot?" 

Waarschijnlijk is er al bijna een uur voorbij sinds ik de brief heb gelezen. Mijn trillende lichaam wordt snel opgemerkt door James, die stopt met lachen. "Wat is er gebeurd?"