Trouble Seeker [The Marauders] {Sirius Black}

32

- George Weasley -

Als Aurora niet dood zou zijn gegaan van de spreuk, zou ze dood zijn gegaan van de klap die ze maakte. Het bloed sijpelt langzaam uit haar lichaam, waar ik naast zit.

Haar donkerrode haren zijn bijna lichter dan het bloed waarin ze ligt. Uit haar lichaam kwam een grote lichtflits, die iedereen zou moeten hebben gezien.

Haar donkerblauwe ogen staren omhoog, in het niets.

Het is zo snel gebeurd. De man die haar had gedood ligt boven, hoogstwaarschijnlijk ook dood. Mijn vader deed het.

Ik heb nog nooit zoiets gevoeld. De pijn die door mijn lichaam gaat is niet te omschrijven.

"Aurora?" Doorbreekt Harry's stem de stilte die heerst door het hele kasteel. Hij knielt bij Aurora neer, en kijkt naar haar ogen.

"Het spijt me, Harry," mompel ik, waarna hij opkijkt.

"Het is goed.. Ze is veilig nu," zegt hij. "En bij haar vrienden en familie."

Mijn ogen worden groter. "Haar familie.. Haar tweeling," zeg ik. "Haar tweeling.." De tranen beginnen sneller over mijn wangen te stromen, en Harry's adem stokt even.

"Ik denk dat de Order daar een besluit over moet nemen," zegt Harry, waarna ik knik. "En het gaat een lastig besluit worden.."

Ik knik, en til Aurora op. Ik draag haar naar waar de rest van de lichamen liggen, en leg haar naast Sirius neer. Ik sluit haar ogen, en kijk nog een laatste keer naar haar lichaam.

Het lijkt net alsof ze slaapt. Haar haren liggen om haar heen, en ze heeft een zwakke glimlach op haar mond.

Mijn hart breekt steeds meer als ik verder weg loop. Ik bedenk me dat haar kinderen niet zullen weten wie hun ouders zijn. Wat ze hebben gedaan. Hoe ze eruit zagen.

Ik ga zitten op een trap, en zie Ginny naar me toekomen. Ze gaat naast me zitten, en legt haar hoofd op mijn schouder.

We blijven stil. Het is het enige wat ik nu nodig heb.

Geen preek,

Geen gehuil,

Geen geschreeuw.

Stilte.

"Ik heb geen gevoel alsof we gewonnen hebben," zeg ik, waarna Ginny opkijkt. "We hebben zo veel mensen verloren. Alles doet veel te veel pijn om te zeggen dat we hebben gewonnen."

"Ik weet het," zegt ze, waarna ik rondkijk. Ik frons als ik Harry nergens zie. "Hij is bij Sirius, Aurora, Tonks en Remus. Hij kon het niet aan om niet te kijken bij ze voordat hij wegging."

"Hij heeft zijn peetouders verloren," zeg ik. "En we hebben allemaal een beste vriend- of vriendin verloren."

"We hebben allemaal Aurora verloren, bedoel je?" Vraagt Ginny, en ik knik. "Kom, we gaan naar huis. We kunnen morgen terugkomen als je wilt.."

"Kunnen we niet de baby's ophalen? Ted, Salvatore en Amore?" Vraag ik, waarna Ginny haar hoofd schudt.

"Ze liggen te slapen, en ik denk niet dat we er veel aan zullen hebben. We gaan morgen wel, oké? We gaan nu naar huis," zegt ze, waarna ik knik, en haar hand vastpak. 

*

De volgende ochtend sta ik samen met Fred en Ginny voor de deur van Andromeda, die de baby's aan ons gaat geven. Ze houdt Ted wel zelf, voorlopig. 

Andromeda opent de deur, en laat ons binnen. "Ze liggen boven," zegt ze, waarna ik knik, en als eerste naar boven ga. Een van de wiegjes is blauw, terwijl de andere roze is. Ik loop rustig naar de roze, en kijk het meisje in haar oogjes. 

Nog geen dag oud, en nu al een wees. 

Ik zet een stap achteruit als haar ogen van kleur veranderen. "Ze is Metamorphmagus," zegt Andromeda. "Ik schrok de eerste keer ook, maar het is goed."

Ik til het meisje op, en ze kijkt me aan, met haar grote, grijze ogen. "Ze heet Amore, toch?" Vraag ik, en Andromeda knikt. 

"Amore en Salvatore," zegt ze, waarna ik zwakjes glimlach. "Ik laat jullie wel even alleen." Er is stilte totdat Salvatore begint te huilen, en ik Amore terug leg, en Salvatore sus. 

De stilte keert weer terug, en ik vraag me af wat ze met ze gaan doen. De namen van de kinderen zullen als een lopend vuurtje over hoogstwaarschijnlijk heel de UK keren. De kinderen van Sirius Black en Aurora Seyfried. 

Mijn grootste angst is dat ze opgesplitst gaan worden. Ze kunnen een tweeling toch niet uit elkaar halen? 

Ik zou niet zonder Fred kunnen leven, zonder twijfel. Maar ze zullen wel veiliger zijn. Ze zullen niet worden gekend als 'Amore en Salvatore', maar als 'Amore', en 'Salvatore'.

"George, we gaan met ze naar huis. Teddy moet slapen," zegt Fred, die Amore oppakt, en ik knik. We lopen met ze het huis uit, naar de Burrow. Andromeda woont niet heel ver van de Burrow af, wat makkelijker is voor ons. 

Onderweg valt Salvatore in slaap, en kijkt Amore haar ogen uit. "Ze lijkt zoveel te weten, is het niet? Ze is pas een dag oud, en ze lijkt al zoveel te weten," zegt Ginny, waarna ik knik. Ze draagt de tas met hun spullen, die Aurora en Sirius hebben achtergelaten.

"De huizen blijven in hun bezit," zegt Fred, waarna ik zwak glimlach. "Alhoewel we niet echt precies weten waar Aurora's huis was.."

"We zullen er ooit wel achter komen," zeg ik. "Dat weet ik zeker."

------------------------

Thanks voor de 2K reads, 200+ votes en 100+ comments♥

ik heb medelijden met jullie door de comments (vooral van Roomijssje op het vorige hoofstuk, sorry love♥)

xX