Trouble Seeker [The Marauders] {Sirius Black}

10

- Aurora Seyfried -

De regen tikt heel zachtjes tegen mijn raam aan, en ik hoor de geluiden van het feest van beneden. Het is al het derde feest deze week, maar het is de laatste week van de vakantie, en het is vanavond volle maan. 

Ik moet het huis uit zien te komen zonder dat iemand me volgt, dat gaat nog wat worden. Ik doe een jas aan met een capuchon, en laat mezelf zakken uit mijn raam. Mijn kamer zit aan de achterkant van ons huis, waar ik heel blij mee ben.

"Hey, Seyfried!" Roept Sirius, waarna ik me omdraai. Ik ben al best ver van mijn huis, en de maan komt bijna op.

"Sirius, je moet gaan!" Roep ik, waarna hij even lacht.

"Hoezo zou ik?" Vraagt hij, waarna het verschrikkelijke gevoel door mijn lichaam begint te razen. Ik ren weg, totdat ik de deur naar de schuilkelder heb gevonden, wat nog best ver is. Sirius komt me achterna, wat ik eigenlijk ergens ook wel had verwacht.

Ik blijf haken achter een tak, en mijn capuchon valt af, waardoor mijn gezicht in het licht van de maan komt. "Aurora, gaat het?"

"Je moet gaan!" Roep ik, waarna ik schreeuw. Er komt haar op mijn hele lichaam, en Sirius stapt een beetje achteruit, waarna hij in zijn Animagus vorm veranderd. Tegen mijn wil in huil ik naar de maan.

*

In de trein ga ik expres niet bij Lily en de Marauders zitten, omdat ik twee weken lang geen contact heb gehad met een van hun, hoewel ze mij wel brieven stuurden. Ik weet niet wat er die nacht is gebeurd, maar ik werd wakker in de schuilkelder met krassen van mezelf over mijn hele lichaam.

Ik zak neer op het bankje, en kijk naar buiten. Ik heb ontzettend slecht geslapen, en mijn vader is alleen maar op zijn werk geweest. Mijn oudtante was al naar huis gegaan in de tweede week van de vakantie, dus ik zat twee weken lang alleen thuis.

"Hey," zegt Sirius, die de ruimte in komt. Ik draai mijn hoofd, en kijk met een stalen blik naar buiten. "Kom op, je moet wel wat zeggen." 

"Wat moet ik zeggen dan? Moet ik doen alsof er niks is gebeurd? Wel, ik kan je verzekeren dat ik dat niet kan." Zeg ik, waarna hij op zijn hurken voor me gaat zitten. 

"Love, mijn beste vriend is een weerwolf, waarom zou ik je anders gaan zien?" Vraagt hij, waarna ik hem recht in zijn ogen aankijk. 

"Misschien kan jij er wel tegen, maar jij bent niet degene die iedere volle maan in een verschrikkelijk monster transformeert." Zeg ik, botter dan ik had gehoopt.

"Alle monsters zijn menselijk (All monsters are human,- American Horror Story)," zegt hij, waarna ik mijn ogen rol. "En jij was niet jezelf. Je beschermt iedereen als je gewoon deze vorm bent."

Ik sta op, en Sirius duwt me tegen de dichte deur aan, waarna hij gevaarlijk dichtbij gaat staan. Zijn blik verraad niks van wat hij wil doen, waardoor ik hem wegduw en naar de kleedkamers loop. 

*

"Hey, hoezo zat je niet bij ons?" Vraagt Lily, waarna ik haar aankijk.

"Ik wilde even slapen, ik heb heel weinig geslapen." Zeg ik, waarna ze glimlacht. Het is niet helemaal een leugen, ik heb ook geslapen. Ik schep wat aardappelen op mijn bord, en begin rustig te eten, terwijl ik lees in mijn favoriete boek.

Na het eten loop ik alleen naar de commonroom, en laat de Fat Lady me er al in voordat ik ook maar mijn mond open heb gedaan om het wachtwoord te zeggen. Ik loop een kamer binnen, en zie dat Marlene en Lily er al zitten.

Ik ga zitten op mijn bed, en leg mijn hoofd in mijn handen. "Rora?" Vraagt Lily, die naast me gaat zitten. Ze slaat haar armen om me heen, en Marlene doet het aan de andere kant. Hoewel ik niet huil, of enige vorm van emotie toon, doen ze het.

"Ik word zo gek van jongens," zeg ik na een tijdje, waarna hun blikken wat donkerder worden. "Ik denk dat ik verliefd word op Sirius," mompel ik heel zacht, maar ze hebben het gehoord, want ze slaan tegelijk weer hun armen om me heen.

*

Met de grond heel ver van me af, voel ik me heel erg veilig. Zelfs nu, waar ik bedenk hoe stom het wel niet is om verliefd te worden op Sirius. Hij zal het toch alleen maar als een spel zien. Mijn hoofd slaat op hol als ik hem zie, maar hij heeft alleen die stomme grijns op zijn gezicht.

Die vervelende, irritante grijns, die ik zo erg haat, en er zoveel van houd. Ik kan hem niet meer spreken zonder dat ik ga denken hoe het zal zijn als hij de mijne is. 

Het is net aan nog september, en het is nog warm buiten. Mijn blik gaat ver vooruit, achter de horizon. Eindelijk is het stil in mijn hoofd, maar ook dit is geen fijne stilte.

Ik sta op, en loop de trappen af. Tot een punt, vlakbij de commonroom, waar ik iets achter me hoor. Ik zie Sirius, en Violet- een of andere Ravenclaw -staan.

kussend.

Het is alles wat er nodig is om mijn hart te breken. Ik ren de commonroom in, en gooi de deur van mijn kamer achter me dicht. Ik val op mijn knieën, en schreeuw zo hard dat het pijn doet. Alleen niemand hoort het, door een spreuk die ik heb uitgesproken. 

"Aurora?!" Roept Lily vanaf de andere kant van de deur.

Na een tijdje loopt ze weg, en hoor ik dat de Alohomora-spreuk wordt uitgesproken, maar er gebeurd niks. Ik ken deze magie wel, het is mijn lichaam dat een soort beschermende ruimte om me heen maakt.

"Aurora doe de deur open!" Roept James nu, en ik maak mezelf klein, waardoor de ruimte kleiner, en sterker wordt. De deur gaat open, maar ze kunnen niet ver de kamer in. "Wat is er gebeurd?"

"Vraag dat maar aan asshole." Zeg ik, waarna James' blik veranderd, en hij de kamer uitgaat. 

wat heb ik gedaan?

-----------------------------

ik wil kerstmis

xX