Be By My Side

~Κεφαλαιο 1ο ~

Jihyun:Τι σκέφτεσαι και είσαι έτσι;

Soyeon:... Ε;;, ειπα κουνώντας το κεφάλι μου ξαφνιασμενη καθώς δεν είχα καταλάβει ότι βρισκόταν στην κουζίνα.

Soyeon:... Αααα... Τίποτα..

Jihyun : Έλα τώρα σε μένα μιλάς... Αφού είμαι τρία ολόκληρα λεπτά και το μόνο που σε βλέπω να κάνεις είναι να κοιτάς την καφετιερα επίμονα λες και θα σηκωθεί να βάλει μόνη της καφ... Ωπα ωπα... Μην μου πεις;;; είπε κοιτώντας με με γουρλωμένα μάτια

Soyeon :Τι;;; Μην με τρομάζεις με αυτό το βλέμμα... 

Jihyun :Έχεις υπερδυνάμεις...

Soyeon :Τι;  Τι λες;; Τρελάθηκες;;

Jihyun : Μην προσπαθείς να με πείσεις για το αντίθετο... Τα ξέρω όλα... Έχεις τηλεπάθεια και προσπαθεις να το διαχειριστεις ακόμη ΑΛΛΆ... θα σε βοηθήσω εγώ, θα είναι το μυστικό μας, είπε με πιο χαμηλή φωνή

Soyeon : Για περίμενε μια στιγμή... Τι λες;  Ποια τηλεπάθεια;; Απλώς αφαιρέθηκα...

Jihyun: Τι εννοείς; Δεν έχεις υπερδυνάμεις;  με ρώτησε προβληματισμενη.

Soyeon : Συγγνώμη που σε  απογοητεύω αλλά μάλλον όχι...

Jihyun: πφφφ!! Κρίμα και θα μπορούσα να κάνω τη ζωή μας βιβλίο και να γίνει best seller...

Soyeon : Χαχαχαχαχα, με έκανες να νιώσω καλύτερα με αυτό που είπες.
Η Jihyun με έχει στηρίξει πολύ όλα αυτά τα χρόνια. Από τοτε που γνωριστήκαμε κιόλας ξέραμε ότι θα ταιριάξουμε και ότι θα μπορέσουμε να συγκατοικησουμε.
Jihyun: Soyeon!! Soyeon!! Με ακούς ;;

Soyeon: Εεεε; ... Νναι...

Jihyun : Τοτε τι έλεγα;

Soyeon : Εεε.... Εεε

Jihyun : Μην προσπαθείς άλλο ξέρω...
Όταν το είπε αυτό φάνηκε ότι πειραχτηκε και ένιωσα άσχημα γιατι δεν έφταιγε εκείνη.

Soyeon: Συγγνώμη, δεν το κάνω επίτηδες.. Έχω πολλά στο μυαλό μου.

Jihyun : Ξέρεις ότι μπορείς να μου πεις τα πάντα, έτσι δεν είναι;

Soyeon : Στεναχωριέμαι γιατί δεν μπορώ να τα βγάλω πέρα χωρίς δουλειά και αγχώνομαι...
Η Jihyun με αγκαλιασε, είχα ανάγκη από μια αγκαλιά είναι η αλήθεια. Εκείνη τη στιγμή άρχισαν να τρέχουν τα δάκρυα μου σαν ποτάμι. Αφού ηρέμησα μου είπε

Jihyun: λοιπόν, δεν άκουσες τίποτα από αυτά που σου είπα εεε;

Soyeon :  Χαχα όχι..

Jihyun : πήγαινε ετοιμάσου γιατί σήμερα θα πιάσεις δουλειά.

Soyeon : Τι;;  Αλήθεια;  Πως;;

Jihyun: Λοιπόν ένας γνωστός μου ψάχνει για σερβιτορα σε καφετέρια, δεν ήθελα να αφήσω αυτήν την ευκαιρία να πάει χαμένη. Αντε, πήγαινε να ετοιμαστείς.

Soyeon :Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ!!
Ξαφνικα ένιωσα ένα βάρος να φεύγει από πάνω μου και ταυτόχρονα είχα πολύ καλό προαίσθημα για την δουλειά. Όταν έφτασα έξω από την καφετέρια η καρδιά μου πήγαινε να σπάσει από την αγωνία. Μπήκα μέσα και βρήκα μια κοπέλα να καθαρίζει το μαγαζι

Sy : Καλημέρα, είδα πως ψάχνετε για προσωπικό, μήπως θα μπορούσα να μιλήσω με τον ιδιοκτήτη του μαγαζιού;
Υπάλληλος : Βεβαίως, παρακαλώ περιμένετε λίγο.
Οταν ήρθε ο ιδιοκτήτης, αφού του έδωσα το βιογραφικό μου μιλήσαμε για τη δουλειά.

Sy : Δηλαδή με προσλαβατε;

Ιδιοκτήτης: Ναι αύριο θα έρθεις πρωί πρωί και για τις πρώτες μέρες θα σε βοηθάω εγώ όπου το χρειάζεσαι.

Sy : Ευχαριστώ πολύ! Θα βάλω τα δυνατά μου! Γειά σας.
Ένιωθα τέτοια ανακούφιση!!Μετα από τόσο καιρο να και κάτι καλό τελικά!!! Όταν Πήγα σπίτι είπα τα ευχάριστα στην Jihyun η οποία χάρηκε πολύ όπως κι εγώ.
Την επόμενη ημέρα πήγα νωρίς στην καφετέρια για να μου πουν τις λεπτομέρειες.
Είχα άγχος καθώς πρώτη φορά δούλευα ως σερβιτορα και δεν μπορούσα να κρατήσω καλά τον δίσκο ειδικά όταν είχε πολλά πράγματα. Μετά από λίγο το συνήθισα... Ή τουλάχιστον έτσι νομίζα... Καθώς πήγαινα την παραγγελία στο τραπέζι έχασα την ισορροπία μου και έπεσα μαζί με το δίσκο πάνω σε έναν νεαρό και τον φίλο του. Δεν μπορούσα να καταλάβω ποιος ήταν γιατί φορούσαν όλοι τους καπέλα και γυαλιά μέσα στο μαγαζί... Ένιωσα πολύ άσχημα... Γιατι έγινε αυτό; Τι θα κάνω τώρα;; Αφού σηκώθηκα ζήτησα πολλές φορές συγγνώμη αλλά ο νεαρός φαινόταν πολύ θυμωμένος...
Ο φίλος του προσπάθησε να με βοηθήσει να σηκωθώ και μαζέψω τα γυαλιά από το πάτωμα.

Sy :Αχ όχι δεν χρειάζεται δικό μου ήταν το λάθος...

Καθως μάζευα τον χαμό που προκάλεσα είδα τον νεαρό που έπεσα πάνω του να μιλάει με σοβαρό ύφος στο αφεντικό μου... (Ωχχ..  Αυτό δεν είναι καλό σημάδι...) πλησίασα προς εκείνους και ένιωθα και τους δύο να με κοιτούν αγριεμένα.. Κατέβασα το βλέμμα μου και πριν προλάβω να πω κάτι το αφεντικό μου ανακοίνωσε ότι απολύομαι... (ΤΙ!?? Για μια στιγμή, ένα λάθος έγινε, γιατί;;)  Έβγαλα την ποδια μου και βγήκα τρέχοντας από το μαγαζί...