HÜMAŞAH SULTAN : TABLO GİBİ -Tamamlandı -

Cennetim Cehennemim

"Bu saray cennet de cehennemde derler bilmezlerki , insan kendi cenneti ve cehennemini içinde taşır ."

İstanbul 'a çok zorlu bir yolculuğun ardından nihayet varmışlardı . Onu buraya getiren adam Aybars .

Ona nasihat etmeye başladı .

" Haddim olmayarak sana bazı şeyler nasihat etmek istiyorum . Belki senin baban değilim ama yollar bana kocaman bir tecrübe kattı . Kendi karakterini bir kabuk gibi üzerinden söküp at . Rüyalarının kapılarını kördüğüm ile bağla . Geleceği görmek kafana karıştırmaktan başka bir işe yaramaz çünkü. Sen artık Çerkeslerin değil Osmanlı 'nın prensesisin . Ve bir gün kapına gelirsem beni muhakkak hatırla ."

Nasıl unatabilirdi ki ? Kimse kendini cehenneme götüren zebanileri unutmazdiki.

"İbrahim ..." dedi omzuna elini koyan kadın .

" Çek elini Turhan !" dedi sadece adam .

" Hala mı ? Ben senin evlatlarının annesiyim İbrahim ! Baş kadınınım ben senin ."

Oturduğu yerden kalakarak manzarasını bozdu adam.

" Sadece evladımın annesisin bu kadar ... Baş kadınım mı ? Onun kim olduğu belli. Katili olduğunuz ..."

" Katil mi ? O aşufte yaşadıklarının hepsini hak etti ."

" Sus ..." dedi adam bir parmağını havaya kapatarak ve yumruğunu sıkarak .

" Susmuycam . Bunca sene sustum ne oldu ? Ne değişti ?" dedi kadın adam kadar hittinerek .

" Çık ..." dedi adam tekrardan yerine oturarak .

" Çıkıyımda yanına o şişko Şivekar mı yoksa diğer safozlar mı gelsin ?"

" Turhan ! Turhan ! Haddini aşıyorsun . "

" Be-"

" Hünkarım !" dedi gelen adam . Bu Sultan İbrahim 'in en sadık adamı dostu İbrahim Ağa'nın adamıydı .

Peki İbrahim Ağa neredeydi ? Cahalet ?

" Çıkabilirsin Turhan . Gördüğün üzere devlet işleri bekliyor ."

Turhan o dillere destan güzelliği ile salınarak çıktı daireden .

İbrahim de terastan çıkarak masasına oturdu .

" Eee anlat ."

Adam etrafa göz gezdirerek .

" Zeynep Prensesimiz yola koyulmuşlar payitahta geliyorlarmış ."

" Vakit gelmişti . Tamam çıkabilirsin . "

İbrahim 'in yıllardır bir türlü yerine gelmeyen neşesi aniden gelivermişti .

Sanki üstünden Hüma kuşu uçmuştu .

" O burada ." diye tekrarlıyordu durmadan . Sanki yıllardır en yakınında , kalbinde değilmiş gibi .

" Bu saray senin kasabana benzemez hatun . Burası cihanın yönetildi yerdir . Eğer akıllın olursan burdaki nimetlerden payını alırsan . Eğer akıllı olmazsan ..."

Arkasını dönmüştü onu saraya alan kadın . Bir süre Maria 'ı süzdekten sonra . Önüne geri döndü.

Maria merak etmişti ne olacağını sanki bilmiyormuş gibi .