Aynen !

TANIŞAK MI ?

Medya: Eylem Kandemir

" Lan polis karısı olucan olum !" Ablama sırıtarak bakmaya devam ettim. Gözlerini devirdi. Bi saniye o benim hareketim!

"Of Eylem ne diyon. ??"
Kapı açılınca o tarafa döndüm gelen annemdi.

"Kızlar ne konuşuyosunuz ?"

"Ne konuşcaz, şunun evlenme şeysini konuşuyoduk" dedim

Annem" Mira, hâla inanamıyorum. Daha çok gençsin. Ben senden nasıl ayrılıcam kızım"
Ablam evlendikten sonra Bursa'ya taşınacaktı. Kocası polis olduğundan görevi oradaydı.

Ben" anne abartma evde kalacak ne genci !"

Mira " saçmalama Eylem! Daha 24 yaşımdayım."

"Aman be ben okula gecikiyorum sizle uğraşamam."

Evden çıkıp okula gittiğimde 12/B sınıfındaki çocuğu tekrar gördüm. Tamam . Adını henüz bilmiyordum ama hoş çocuktu. Hayır içsesim saçmalama ne sevmesi lan çocuğu tanımıyorum bile!
Koridordaki aynaya baktığımda salak salak sırıttığımı fark ettim . Neler oluyordu ki ?
Kendime aynadan dil çıkarıp , sınıfa doğru ilerledim. Ilk dersin matematik olması gibi saçma salak bi hayatım vardı işte. Ilk ders niye matematik olur ki. Bunu daha sonra düşünecektim. Yada niye düşüneyim ki?
Dalgın olduğumdan birisine çarptım.

"Öküz müsün önüne bak !" Dediğimde kime çarptığımı merak ettim. Hayır kitaplardaki gibi hoşlandığım çocuğa çarpmamıştım. Çarptığım kişi müdürün ta kendisiydi. Harika değil mi ? Ilk ders matematik ve daha ilk derse başlamadan ceza alacağım kesindi. Ama müdüre öküz dediğim için pişman falan değildim.

Müdür kaşlarını çatmış suratıma bakarken bende ona bakmaya devam ettim. Özûr dileyeceğimimi sanıyordu? Peh! Başka?!
Müdür " Eylem Kandemir! Hemen odama ! "
Ismimi biliyordu. Beni seviyor olmalı ?!

"Aynen" deyip peşinden gittim.
En yakın arkadaşım Barış beni görünce yanıma geldi.

"Yine hayırdır?"

Onu taklit ederek "yönö hoyördör?"
" dalga geçme lan , naptın adama ?" Dedi kıkırdarken.

" off, ona çarptım bide onun olduğunu neRden bilebilirdim. Öküz falan demiş olabilirim . Ama pişman değilim."

Müdürün odasına girdiğimde , Barışta odaya girdi.

Müdür " hayırdır evladım, sen nereye?"

" arkadaşımın yanında olmak istiyorum. Bi sakıncası mı var?"

Müdür sabır dileyerek ikimize baktı" pekala ikinizde bugün okuldan sonra bahçeyi temizleyeceksiniz."

Barış benim duyabileceğim bir sesle " Bebeğim ne kadar düşüncelisin, bende okula nasıl faydalı olurum diye düsünüyordum." Diye fısıldadı. Sessizce kıkırdadım.
Odasından çıkınca Barış'a döndüm " en azından sıkılmam." Dedim

Bana kocaman açtığı mavi gözleriyle baktı " haklısın birlikte yapınca zaten ultra eğlenceli olacak. Yuppi çok heyecanlıyım!"

" tamam be! Bişey demedim"

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

Yorgunluktan banka oturdum. Barışta yanıma oturduğunda etrafına bakındı
" Biz bi harikayız"
Kahkaha attım
"Aynen. Bi çöpçü olarak muhteşem iş çıkardık. "
O sırada okulun bahçesine giren kişi dikkatimi çekti. Bu oydu. Tanışmalıydım. Ama şuan mı ? Neden olmasın? Of yapamam! Niye yapamıyım ki, altı üstü tanışacağım. Bukadar !
Barış'a döndüm

" vakit geldi asker! "

" ne diyon, çalışmak sana yaramadı heralde?"

" iyi bi kanka olup ne dediğimi bikere de anlasana! Diyorum ki, gidip tanışcam!"

" cidden hazır olduğuna emin misin.?"

"Herzaman hazırımdır"

" işte benim kızım! Hemen gidip tanış. Sana güveniyorum asker!"
"Mal sen askersin ben komutanınım. Aman neyse. Ben kaçtım.."

Sınıfına girdiğini gördüm ardından kapıyı kapatmıştı. Sakin olurmusun. Tanışacaksın. Yalnızca tanışacaksın. Şimdiden ne söyliyeceğimi düşünmeye başladım. Ne diyeceģimi buldugumda kapı açıldı ve dısarı çıktı.
" bişey mi oldu ?" Dedi bana bakarken .
Harika değilmi ellerim niye titriyorki. Ve ne söyleyeceğimi tamamen unutmuştum. Aklıma gelen ilk şeyi söyledim

"Tanışak mı? "

Yorum bölümünden görüşlerinizi sunarsanız sevinirim.
Beğendiyseniz, vote vermeyi unutmayın.
:)