Ben Eylem Kandemir. 17 yaşımdayım. Hoşlandığım çocuğun, ablamın evleneceği adamın kardeşi oldugunu nereden bilebilirdim ki ?
Ya da bir sapık nasıl bir anda hayatımın merkezine yerleşebilir?
Hangisini seçmem gerekli ?!
Ve her ne olursa olsun yanımd...
Sizden bişey isteyeceğim. Medya ya bi müzik koydum. Size ne zaman açmanız gerektiğini yazacağım. Ozaman açarsanız daha etkili olur. Tercih sizin. Dinlemesenizde sorun yok .. Keyifli okumalar..
Eve gittiğimde odama çıkmayı planlıyordum. Bugün olanları düşünecektim. Ama annem beni merdivenlerde yakalayıp durdurdu.
"Eylem yine ne yaptın okulda?!"
"Of anne biliyorsun zaten. Söylemiştir müdür. Ne diye soruyorsun ki ntekrar?"
"Kızım sen neden normal öğrenciler gibi yalnızca okula gidip gelmiyorsun. Hergün olay hergün olay " arkasını dönüp mutfağa girerken ablama seslendi.
"Mira! Nerdesin kız! Gel şu kardeşine bir çeki düzen ver. Yetişemiyorum artık hepinize! Kime diyorum ben!" Annem bağıra bağıra evi dolaştı. Bunu fırsat bilip hemen odama koştum. Kapıyı kilitleyip banyoya girdim. Rahatlamaya ihtiyacım vardı. Küveti doldurup en sevdiğim kokuları dolaptan aldım. Sıcak suyun içindeyken düşünmeye başladım. Akın yurtdışına giderse, ne yapacaktım? Ayrıca son günlerdeki Ogüncan meselesi ne oluyordu? Onun olayı neydi? Off off.. Düşünmekten yoruldum artık. O değilde şu Barış'a bi kız bulmalıydım. Benim sevgilim varken kardeşimi sap gezdiremezdim. O kadar bağlıydık birbirimize. Onun beni kıskanmasından falan bahsetmiyorum. Benim demek istediğim onun yalnız kalmamasını istiyordum.. Telefonumdan müzik açıp banyoyu müzik sesinin doldurmasını bekledim. Ne kadar huzurlu olduğumu kimse anlayamazdı! Banyodan çıktığımda üzerime birşeyler giyindim
{Eylem'in giydikleri}
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Aşağı indiğimde annem telefonla konuşuyordu. Telefonu kapatıp bana döndüğünde heyecanla konuştu.
"Sahra teyzenle çocuklar geliyor Eylem!." Duyduğum haberle neşem yerine gelmişti. Kuzenlerimi ve teyzemi aylardır görmüyordum ve onları özlemiştim.
"Oha! Bugün mü geliyolar!?"
"Evet yarım saate buradalarmış."
"Yaa çok özledim onları!"
Yarım saat sonra..
Mira merdivenlerden hızlı hızlı iniyordu.
"Geldiler! Kapıyı açın" diye bağırdı.
Kapıyı açtığımızda iki kuzenim ve Sahra teyzem kapıdaydı. Önce ben sarıldım onlara.
Mine (kuzenim) " yavaş lan! " diye çığlık attı. Mine benimle yaşıttı. Kardeşi Mete ise 16 yaşındaydı.
"Sus be özledim !"
"Tarla faresi uzak dur benden yeter lan!"
Onu bırakıp Meteye sarıldım. Oda bana sarıldı. Mine gibi yabani değildi. Teyzemede sarıldıktan sonra içeri geçebilmiştık.
