Aynen !

Yok Artık !

Medya : Barış Azat
Tanışak mı ? Nedir ya. Bunu söyledikten sonra endişeyle yüzüne baktım. Gülümsüyordu. Allah'ım nasıl bir yaratık bu ya! Gözleri kısılınca daha bir tatlı oluyordu sanki?
Rezil olmuştum ama bir şansım daha vardı.
" Bugün. Okulun. Yanındaki. Kafede. Oturalım mı. " herbir kelimede derin nefesler aldım. Gülümseyişi kahkahaya dönüştü. Işte bitmiştim. Hem rezil oldum, hemde aşağılandım!

"Olur. Yarım saat sonraya ne dersin ?"

Yaşadığım şaşkınlıkla suratına bakakaldım "ha?"

Kahkahası daha da gürleşti. Cevap vermem gerektiğini fark ettim " ta-tamam olur." Yüzümde mahcup gülümsemeyle ona teşekkür ettim. Az önce olanlar.. ilk defa oluyordu. Gidip herşeyi Barış'a anlattım.

Barış " buradayken oldukça cesurdun. Ne oldu ki karşısında eridin? " dedi sırıtırken.

" Barış !"

" tamaaam! Hadi kafeye git ben annene biseyler söylerim."

Ona sıkıca sarıldım " dünyadaki en müko kardeşsin"

" biliyorum. Ama başka??"

Güldüm, " başka bişey yok. Belki sonra yine hakedebilirsin." Deyip göz kırptım. Barış'a el sallayıp kafeye doğru ilerledim. Kafeye giderken, telefon numarasını da almayı düşündüm. Telefon sapığı değildim. Sadece bulunsun diye işte..

Bir masaya oturduğumda buluşma saatine yaklaşık 5 dakika kadar vardı. Kapıdan içeri girince sandalyeden kalktım. Deli gibi iki elimide sallayıp nerede olduğumu gösterdim. Fakat bu yaptığımın sonradan farkına varıp dudağımı dişledim. Bana gülümsedi.
Karşımdaki sandalyeye oturduğunda ne içeceğimi sordu. Bir su iyi olurdu. Ama onu kabul etmeyince portakal suyu istedim. Kendiside bana eşlik etmek için aynısından sipariş etti.

" evet ne bilmek istiyorsun ?" Dedi

" şey işte, ismini falan bide telefon numaran da olsa iyi olur "
Ya ben onun yanındayken kendimi neden bukadar rezil ediyordum ! Kendine gel !

" tamam. Ismim Akın yıldırım. "

Ismi, Akın'dı.. Sonunda öğrenmiştim.!

" telefon numarasına gelirsek, telefonunu alabilir miyim ? "
Sorgulamadan ona uzattım . Telefon numarasını yazıp bana verdi aynı şekilde bende ona numaramı verdiğimde benim ismimi sordu.

" Eylem Kandemir " dedim kısaca.

"11/E sınıfında görmüştüm seni. Sınıfın 11/E değil mi ?"

"Aynen"

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Kafeden çıktığımda Barış'ı aradım
" nasıl geçti . Ismi neymiş ? "
" Çok iyiydi. Telefon numarasını bile aldım lan ! . Ismi Akın."
"Istediğin  gibi olmasına sevindim. Annene şarjının bittiğini ve benimle ödevin olduğunu söyledim. Şarjın olmadığından ben haber verdim unutma."
" teşekkürler. Sana bir bardak kahve borcum var artık adamsın!"

Eve geldiğimde Mira'nın evleneceği  adamın ailesiyle yemek yiyeceğimizi öğrendim. Şu iş çabucak biterse iyi olur çünkü bugün oldukça yorulmuştum zaten .

Müstakbel dünürlerimiz geldiğinde hazırdım. Üzerimde mavi kısa bir elbise vardı siyah topuklu ayakkabılarım ve tepeden topuz yaptığım saçlarımla gayet güzel görünüyordum.
Onları karşılamaya gittiğimde şok oldum.
Onun. Burada. Ne . Işi . Olabilirdi?.
Oda bana şaşkın bir ifadeyle bakıyordu.

"Akın?"

Aynen Akın ....

Yok Artık...