運命の赤い糸 ( KADERİN KIRMIZI İPLİĞİ )

doyumsuz velet.

(Selam arkadaşlar  sona 4 bölüm kaldı ve bitirme kararım hala geçerli. Uzadıkça hikayenin bozulmasından korkuyorum. Diğer çalışmalarımında ilgiye ihtiyacı var ve aklıma gelen yeni fikirleri bu hikayeyle bağdaştıramıyorum o yüzden hepinize teşekkür ederim =) umarım diğer çalışmalarımı da beğenirsiniz)

(Usui)

Benim ele avuca sığmaz veledim bana kırgın bakışlarla yüreğimi yerinden sökücek sarsıntılar yaratıcak sözlerini mırıldandığında ne düşünmeliyim ne cevap vermeliyim diye durmuş beynimi zorladım. Sözleri zihnimde tekrarlanıp eko yaparken olduğum yerde donakaldım. Yatakta yüzüm ona dönük olduğu için içimden şanssızlığıma lanetler ediyordum. Yüzümün şekilden şekile giren halini izleyen gözleri kırgın ve kararlı kıvılcımlar bırakırken ben Akira'nın paletinden çıkmış gibi olan yüzümü çevirmek saklamak istedim. Renkten renge girdiğime emindim. Şaşkınlıkla ve yorgunluğun verdiği etkiyle beyaz tenim sarardı az önce çıktığımız kavganın ve duyduğum hala zihnimi ele geçirip düşünme yetimi kaybettiren sözleriyle kızarmış. Ve utancımın katlanan halinden ne yapacağımı bilememekten ne rengi aldığımı ,nasıl göründüğümü bilemiyordum. Uzun zamandır bu kadar yoğun duyguları yaşamadığım ve duygulardan uzak durduğumu düşündüğüm için şimdi ifadelerde acemi bu yüzümün nasıl kıvrandığını mimiklerinde ne kadar beceriksiz olduğunu tahmin edebiliyor ama net birşey kestiremiyordum..

  -''Beraber duş almak beraber yaşamak ve beraber yaşlanmak''  Akira bana benimle yaşlanmak istediğini söylediği sözleri sanki sınırlarımı delip geçiyordu. Kesinlikle o bir kasırgaydı beni içine çekiyordu. Hemde hiç zorlanmadan teslim olmuştum evet ama o hala aç gibiydi. Gözleri doyumsuzca bana bakıyor. Dudaklarımı kurutucak kadar ateşlendiriyordu. Uzanıp boynumu okşayan elleri, narin dokunuşlar bırakırken ben her hareketiyle nefessiz kalıyordum. Nefesim kesilmişti, onunla dolan gözlerim bana itaat etmiyordu. beynim onsuz olamazsın, kalbim seviyorsun seviliyorsun diye haykırıyordu. Yaramazlık yapıp cezasını bekleyen çocuğun endişeli annesinin yumuşak kollarıyla kuçaklanması gibiydi şuan yaşadıklarım. 

   Defalarca tanıştığım, konuştuğum halde hatırlayamadığım bu adam bana zerre kızgın değildi. Aksine büyük bir sevgiyle beni kuçaklamak istiyordu. Bu ilgiye sevgiye delicesine kapılmıştım. Hep benim onun annesi olduğumu söyleyen sızlanan ben onun kollarıyla sarılmak onsuz nefes bile almamak istiyordum. Bakışları sabırsız ve bana aç olduğunu belirten duygularla doluyken sanki içime attığım tüm yalnızlık duyguları çaresizlik buruk umutlarım kaybettiklerim beni terkediyordu. İçimden deli gibi sarılmak istiyordum kurtarıcıma.. Gözlerimi ondan ayıramıyordum sanki dakikalar önce duydugum utanç artık benden çok daha uzaklara gitmişti. Hayatım boyunca utanmamam gereken tek kişi Akira'ymış gibi hissetmeme neden oluyordu. Benim sadece ona ihtiyacım vardı. Neden aptal bir iş için onunla tartışmıştım ki. Neden bana kırgın bakmasını sağlamıştım. Tek yaptığı şey bana deli gibi bağlanmaktı bunu her hücremde hissediyordum ve oldukça memnundum. Güven, huzur, tatmin hepsi bende eksik olan herşey ondaydı. İnce dudaklarında, kahverengiden siyaha çalan yumuşak saçlarında, beni içine hapseden gördüğü ve göreceği tek şey ben mişim gibi bana odaklı gözlerinde, beni kavuran dokunuşlar bırakan ellerinde..

  Söyleye bileceğim çok şey yapmak istediğim çok şey vardı.. Kalbim , beynim, bedenim, ruhum her bir parcam Akira'yla dolarken hayır diyebilirmiydim..

 -''Bana az önce evlenme mi teklif ettin sevgilim'' diye bildim. Şaşkınlığımı bilsin istiyordum. Boynumu okşamaya beni ateşten ateşe atmaya devam eden elini elime aldım. Şaşırdı.. Gözlerinde yoğun bir şaşkınlık vardı. Bana bakan gözleri irileşti, zaten ince olan dudaklarları iyice inceldi sanırım düşündüğü ve söylemek istediği şeyler şaşkınlığından dudaklarından çıkmıyordu.. Bu hali az önceki halinden sonra o kadar tatlıydı ki inanılmaz bir zevkle izledim. Belkide ömrüm bıyunca oturup bu şaşkın halini izleye bilirdim.