Untold Feelings

Prologue

Nandito ako ngayon naglalakad sa kawalan, tama naman siguro yung desisyon ko diba? Sabi nga nila "I'ts better to give than to receive."

Masakit pero masaya pantanga diba?
HAHA ewan ko ba. Bumuhos ang malakas na ulan kasabay ang mga patak ng aking luha sinubukan ko pang maglakad ng maglakad but everything went black.

Iminulat ko ang mata ko at nakita ang isang putting kisame tumingin ako sa paligid wala akong makitang kahit na sino ang nandito maliban sa iisang nurse.

"Ayan gising kana pala iha." Sabi ng matandang nurse sabay ngiti.

Teka ba't nandito ako diko maalala teka teka isip isip seannaaaaa magisip ka. Umuulan, umiiyak , at nahimatay, shocks oo nga halaaaaaa.

"Ahm nurse anong oras na po ba?"

"Magaalasais na ma'am"

WWWWHHHHHAAAAAATTTT? Like duh? Shocks!!

Nagmadali akong umalis sa hospital ni hindi ko na natanong kung sino ang nagdala saken dun dahil sa sobrang pagmamadali.

Kriiiiiinnnngg* Aygo saktong tunog ay ang pagdating ko s school nagmadali akong umakyat sa classroom ko sari-saring routine na ang nagawa ko lakad takbo para makaabot sa klase ko.

Pagpasok ko siya agad ang nakita ko may pag aalala sa tingin niya pero di ko na napansin yun. Natapos ang buong klase, sa wakas tapos na din ang pagpapanggap na okey ako.

Naglalakad ako papunta sa favorite place ko hindi pa ako nakakarating may biglang humigit sa wrist ko, paglingon ko, panigilan kong maiyak, pinigilan kong maglabas ng kahit na anong emosyon, pinilit kong wag magsalita dahil alam kong kahit anong oras pwede akong maiyak.

Sobrang higpit na yakap, yan ang salubong ni Stephen sakin, at nagbitaw ng salitang,

"S-sabihin mo saken kong nagbago ang isip mo, H-hindi ko kayang makitang nasasaktan ka alam mong ayoko ng unfair." Tumalikod na siya saken at umalis.

Hindi ko na napigilan ang emosyon ko. Unti- unti nang pumatak ang mga luha ko, nanghihina ako. Hindi kita kayang makitang nasasaktan at nahihirapan. Kung alam mo lang sana na nahihirapan din ako sa sariling desisyon na ginawa ko. Kailangan kitang saktan para nalang din siguro sa ikabu-buti mo. Pero I hope na tama yung desisyon ko. I hope na sana  hindi ko to' pagsisihan sa huli.

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•
Ano kayang nangyare sakanila? Anong pagbabago ng isip ang sinasabi ni Stephen at bakit ito unfair? Basahin ang buong kwento.

Author's note:

MWUAAAPSSS ayan so, antayin ang susunod na update. Hope you like it.

Sana subay-bayan nyo ang story ko.