Untold Feelings

Chapter 5

Chapter Five:

Stephen's POV

Tapos na ang klase naminsa maghapon pero hindi parin ako tinitigilan ng dalawa kong kaibigan tungkol sa nangyari kahapon sa canteen.

"Siya ba? Siya ba yung nilalaman ng status mo sa Facebook? Huy! Siya ba?" Pangingulit saakin ni Blaze. Pinipilit niya kading si Chloe ang laman ng status ko sa Facebook pero hindi naman talaga e.

"Hindi nga sabi e! Hindi siya!" Sigaw ko sakanila.

"Wushu! E sino?" Pangungulit saakin ni Drake.

"Yung kaibigan niya! Manahimik na kayo ah!" Nilingon ko silang mga naka nga-nga.

Inayos ko ang sakbit kong gitara at umakyat na papuntang music room.

Pagdating ko soon wala pang tao. Maaga pa naman kasi e. Kaya umupo muna ako at inayos ang gitara ko. Kakanta muna ako.

Tumikhim muna ako at nagsimulang mag strum ng gitara...

(Tadhana by Up Dharma Down)

Sa hindi inaasahang

pagtatagpo ng mga mundo

May minsan lang na nagtagpo

Damang-dama na ang ugong niyo

Habang kumakanta ako ay may sumabay sa pagkanta ko. Napakagandang boses ng isang Babar. Kilala ko ang nagma-may ari ng boses na ito. Lumingon ako sa pintuan ng music room habang kumakanta parin, at hindi ako nagkamali siya nga ito. Ngumiti siya sakin.

Napansin ko rin ang mga babae sa may pinto, hindi na ako nagtaka dahil pag kumakanta ako dito ay mga babaeng nasa labas at nanunuod saakin. Tagahanga ko siguro.

Chloe's POV

Papa akyat na ako sa hagdan papuntang music room. May naririnig akong kumakanta. Dali dali akong umakyat.

At nang makarating ako dito ay may mga nagkukumpulang babae. Yung iba naman ay kaklase ko at yung  iba naman ay tags ibang section.

Nakisilip ako. At nakita ko si Stephen na seryosong kumakanta. Oh shet! Ang ganda ng boses niya. Ang lamig ng boses niya. Natameme nalang ako.

Naisipan kong sabayan sa pag kanta si Stephen. Inayos ko ang sakbit kong gitara sa likod ko at bumuntong hininga.

Nag excuse muna ako sa mga nakaharang sa pinto at pumasok doon.

Tumikhim ako at sinabayan siya kumanta...

Ba't di papatulan

Ang pagsuyong nagkulang

Tayong umaasa

Hilaga't kanluran, ikaw ang hantungan

At bilang kanlungan mo

Ako ang sasagip sayo ooh oh

Napatingin sakin si Stephen habang kumakanta. Nginitian ko siya. Nginitian niya rin ako na ikinatibok ng puso ko. Nag slow motion sa paningin ko ang pag ngiti niya.

Ba't di pa sabihin

Ang hindi mo maaamin

Ipauubaya nalang ba 'to sa hanging

Wag mong ikatakot ang bulong ng damfamin mo

Naririto ako'y nakikinig sayo

Ohh oh ooh oh ohhh

Nagkatinginan kami at nakita ko sa mga mata niya ang pag hanga.

*clap* *clap* *clap*

Napaligon kami sa pamalakpak at nakita namin si Ma'am Elaine na nakangiti.

"Ang galing. Bagay pag samahin ang mga boses niyo. Hindi na kailangan ng praktis ah."

"Thank you Ma'am" Sabah naming sabi ni Stephen kaya nagkatinginan kami at siya narin ang unang umiwas ng tingin. Naalala ko nanaman yung nasa canteen kami. Oh god!

"Ayudin niyo ang mga gitara niyo. Kakanta ulit tayo. Pero bawal natin pagodin ang mga boses niyo." Sabi ni Ma'am

Tumango nalang kami at inayos ang gitara kong kulay pink na may itim sa tabi.