Merhaba.Benim adım Ellen Johnson.16 yaşındayım.California da yaşıyorum.Evim 30 katlı bir gökdelenin tepesinde.2 sene önce hayatım sıradan insanlarınki gibiydi.Ama herşey o günden sonra değişti.O günü ağzıma almak istemiyorum.O günden nefret ediyorum ve hatırladıkça tüylerim diken diken oluyor.
İki sene önceydi.California da mutlu bir şekilde uyanmıştım.Beni hergün annem uyandırırdı.Çünkü biraz fazla uykuyu SEVERDİM.Uyandırdığında bu günün çok güzel geçiceğini umuyordum.Bu nedenle herzamanki gibi banyoya gittim.Elimi yüzümü yıkadım.Sonra da dişlerimi fırçaladım.
Banyodan çıktıktan sonra annem beni yemeye çağırdı.Yemekte omlet vardı.Annemin omletleri meşhurdur.ne zaman omlet yapsa onun mutlu günü olduğunu anlarız.Hele de yanında şurup olursa hayat bize güzeldi.
Annemin adı Sarah dı.1.80 boyunda upuzun bir kadındı.Esmerdi.Ve kimsenin sahip olamayacağı tatlı bir gülümsemesi vardı.Onu çok severdim.Özellikle de pazar sabahları.Ama bu pazar sabahı onu son görüşüm oldu.
Yemeğimizi bitirdikten sonra ellerimi yıkadım.ben biraz titizimdir.Ama çok abartmam.Yani temizlik hastası diilimdir.
Salona döndüğümde babam beni bvasketbol oynamaya götüreceğini öyledi.Ve bende hiç kuşkusuz kabul ettim.Tabiiki basketbol olunca .AHHH BASKETBOL!Oynarken ruhumun huzur dolduğu tek oyundur basketbol.Sanki ben basketbol oynamak için doğmuşum.Bu arada ben NBA nın alt yapısındayım.Okuldaki koçum benim bu yeteneğimi farkedince beni NBA heyetine götürdü.Yeteneğim vermış onların dediğine göre.bende bu fırsatı kaçırmadım ve tekliflerini kabul ettim.
Babamla gittiğimiz yer bizim en sevdiğimiz mekan olan ButterFlies Parkı dır.Orası resmen basketbolcular için yapılmış bir cennettir.İçinde basketbolcular için bedava su ve dondurma keyfi de vardır.Belediyenin ayrıcalığı :D
Genelde babamla maç yapmayı sevmem.Biz babamla bir takım oluruz.Sonra bize rakip olmaları için birkaç adam buluruz.Onları haklarız.Bu arada kaybetmekten nefret ederim.Her konuda kaybetmekten nefret ederim.Dersler olsun,Basketbol olsun,satranç olsun.Kaybetmekten nefret ederim ve beni mağlup edenlerden rövanşımı alana kadar durmam.
Babamla kendimize iki adam bulduk.Onlar bizim ezik rakiplerimizdi.Onları hemen ezip geçebilirdik.Ama babama bunları biraz oynatabilmemiz için izin aldım.Babam kabul etti ve oynamaya başladık.
1 saat geçti ve biz onlara hiç sayı attırmadık.O kadar sinirlendiler ki remen ağlıyacaklardı.Bende bir kahkaha patlatınca olan oldu.Adamlarda benim gibi yenilgiyi sevmiyorlarmış galiba.Çünkü eğer kaybettikleriyle kalmasalardı bize bıçak çekmezlerdi...
DEVAM EDECEĞİM.VOTELERİNİZİ BEKLİYORUM VE TABİİKİ YORUMLARINIZI
