MEGAN...
Maria'nın evinden cıktiğımizda ilk planı konuştuk. Plan şuydu: İlk önce kendimize bir sığınak bulmamız gerekiyordu. Örgümu duzeltirken bunları düsunüyordum. Ellen cok sinirliydi. Harry de korkuyordu. Bende korkuyordum.
Ellen konuşmaya basladı :
_ Bize yeni biri gerekiyor.
_Peki kim olabilir?
_Bilmiyorum Megan. Bilmiyorum. Ama bize çatısmalarda yardım edebilecek biri.
Ben aradan çekildim. Harry ve Ellen konuşurken bende kaptaki arkadasımı düsunmeye başladım. Ben yokken ne yapıyodur diye düsundum. Onu çok özlemiştm. O da beni özlemiştir. Bunu hissedebiliyordum.
Bunları aklimdan çikartmam gerekiyordu. Çünkü onu düsunürken ağlamak istiyordum. Bende onu unutmak için plana ve Ellen'in dediklerine odaklandım. Ellen yeni bir kişiden bahsediyordu. Bu tris olabilirdi. Evet evet! Tris çok mantıkliydı. Hem en iyi arkadasimdı hemde ok ve yay kullanmakta ustüne yoktu. Harry ide o korurdu. Bu fikrimi elen e söyledim :
_Ellen aslinda ben birini biliyorum.
_Peki kim?
_Eskiden kampta bir arkadaşim vardi. Adi Tris. Benden 1-2 yaş kucük. Ok kullanmakta ustüne yoktur. İstersen onla konusurum.
_Çok iyi Megan. Tesekkurler. Siğınak bulduktan sonra sen onla bir konuş.
_Tamam Ellen galiba ben sığınagı da buldum. Bizim eski köşk boş. Ama onun anahtarı bizim eski evin kasasında duruyo. Onu almak için evime gitmemiz gerekiyo.
_Tamam o zaman. Uygunsa o köskte kaliriz. Babamin arabasını aliriz. Ama ehliyetim yok. Olsun araba kullanmayı biliyorum. Bundan başka sansimiz yok gibi.
_Evim Chicago 'da. Oraya nasıl gidicez?
_O zaman ilk once babamın arabasıni almamız gerekiyor. Beni izleyin.
ELLEN...
Beni takip edin dedim ve onları benim eski evime gotürmeye basladım. Bir yandan Arabanin anahtarinin yerini hatırlamaya çalışırken, bir yandan da Megan'ı düsünuyordum. Megan'ı seviyordum ve ona birşey olmasına asla izin veremezdim. Bunun için kendi canımı bile hiçe sayıp onu kurtarabilirdim. Ve harry. Onun da olmesine en az Megan kadar üzulurdum. O bana Maria'nın armağanı ve emanetiydi. Ona gözüm gibi bakacağım.
Ben bunları duşünürken bizim eve geldiğimizi fark ettim. Ve hemen hizlıca yukarı cıktık. Zamanımız yoktu. Kapıyi actım. İcerisi çok pis kokuyordu.Mutfağa girdim .Ve annem ile babamın cesedlerini tekrardan gordüm. Cok kötü bir histi. Daha ne oldugunu anlayamadan gözlerimin önünde olmüşlerdi.
Bunları düsunmeye vakit yoktu. Hemen babamın calişma odasına girip anahtarı aldım :
_Anahtarı buldum. Çıkalım burdan. Cok pis kokuyo burasi.
_Tamam. Babanın arabası nerde ?
_Garajda. Onun kapisinı kırmamız gerekecek.
_Tamam.
Kapıdan cıktık. Bu sefer asansörle inecektik. Asansöre bindik ve zemin kat tuşuna bastım. Yavaş yavaş aşağı iniyordu. Taa ki asansörün ipleri kopup yere düşmeye başlayıncaya kadar...
YORUM VE BEĞENİLERINİZI BEKLİYORUM. EĞER BEĞENDIYSENIZ TANIDIKLARINIZA ÖNERİN. HOŞÇAKALİN :d ...
