Imaginary | Larry Stylinson

Chapter 7

Na de korte conversatie met Harry liep ik terug naar Niall, die zijn al bijna omgekleed was. Ik zuchtte en trok mijn shirt over mijn hoofd, om die te verwisselen voor mijn zwarte blouse. Mijn haar zat was warrig, wat ervoor zorgde dat het er nog slechter uitzag dan normaal. Toen ik de rest van mijn kleding ook aan had kwam Harry binnen. Hij trok zijn shirt over zijn hoofd, pakte een flesje water uit zijn tas en zette het vervolgens aan zijn lippen. Oké, stop. Zulke dingen deden ze toch ook altijd in films? Één zo’n jongen die dan omringd wordt door meisjes die hem aanbidden als hij een flesje water drinkt. Niet dat ik hem aanbad.. Ander onderwerp. Ik begon steeds minder zin te krijgen in het feest. Deels omdat ik toch wist dat ik daar maar alleen zou staan, en deels omdat Harry er ook zou zijn. En de gedachte van dronken jongeren om me heen maakte me ook niet echt vrolijk.

Blijkbaar had ik nog steeds naar Harry zitten staren, want Niall stootte me zachtjes aan waardoor ik uit mijn trance kwam.

“Zullen we gaan?” Ik kuchte ongemakkelijk.

“Goed idee.”

Voordat we de kleedkamer verlieten knipoogde Harry nog naar me. Damn, hij had me zien staren. Snel draaide ik mijn hoofd weg, waarna Niall en ik naar mijn huis liepen.

Oh god, waarom had ik ermee ingestemd. Alle suggesties die ik deed werden afgekraakt. Toen ik had gezegd dat ik wel gewoon aan kon doen wat ik op dat moment droeg, werd er een kussen naar mijn hoofd gegooid.

“Ben je gek?! Het is een feest, je moet er op je allerbest uitzien. Vooral omdat dit je eerste feest ooit is.” Hij duwde me op bed en draaide zich vervolgens om, opende mijn kast en begon er kritisch in te zoeken. De helft van mijn kleding gooide hij op een hoopje naast mijn kast.

“Dit kan allemaal niet.” Er waren alleen nog kleren over van een paar jaar geleden, en de spullen die ik samen met hem gekocht had. Niall’s hoofd verdween weer in de kast en na een tijdje hoorde ik hem iets roepen dat op ‘aha’ leek. Hij gooide een simpel wit shirt en een skinny jeans naar me toe.
“Niall. Deze broek is van twee jaar geleden, die is veel te klein.” Hij rolde met zijn ogen.

“Strak is sexy, kom op, trek het aan.” Ik keek twijfelend naar de broek maar liep toen toch naar de badkamer om me om te kleden. Niet dat ik het erg vond als hij me zag, maar ik wilde graag eerst even kijken hoe het stond.

De broek zat echt heel erg strak. Ik had hem met veel moeite aangekregen, maar op zich zag het er niet zo belachelijk uit als ik gedacht had. Wel voelde ik me heel erg ongemakkelijk in de broek. Het shirt was niet veel bijzonders, maar samen met de broek zag het er wel goed uit.

Ik liep de badkamer uit en keek Niall afwachtend aan. Hij sprong vrolijk op.

“Louis! Harry zal zijn ogen niet van je af kunnen houden.” kirde hij. Harry? Wat had hij er nou mee te maken? Blijkbaar was mijn verbaasde blik niet onopgemerkt gebleven.

“Kom op, hij heeft echt een zwak voor je. Jij bent de enige persoon waar ik hem ooit zijn excuses tegen heb horen zeggen en hij blijft het steeds maar proberen. Én, ik weet dat jij hem ook leuk vindt. Wel een tip; volgende keer iets subtieler naar hem staren met gym.” knipoogde Niall.

“Moet jij nodig zeggen, het kwijl loopt nog net niet uit je mond als jij naar Zayn kijkt.” zei ik, maar ik voelde hoe mijn wangen wel lichtjes begonnen te gloeien.

“We moeten je haar nog doen! Maar dat kan heel snel, wacht even.” En weg was hij. Ik tikte op de rand van het bed om hem weer terug te zien komen met allerlei spul.

Dat ging nog eens iets worden.

Na een uurtje rook de hele kamer naar haarlak, gel en weet ik veel wat voor een andere spullen hij allemaal had gebruikt. Het resultaat was wel oké. Het zat warrig, maar niet op zo’n manier dat het eruit zag alsof je net uit bed was gestapt.