DOKTORUM

BÖLÜM 1

Var gücümle koşmaya devam ediyordum. Peşimdeki adamlar o kadar hızlıydı ki benim bir adımım onların beş adımı kadardı. Sonunda ormanlık bir alana gelmiştim, içine doğru koşmaktan başka çarem yoktu. Zaten öyle de oldu. Artık tükenmiştim, bir anlık duraksamamla taşa çarpıp yere düşmem bir oldu. Ayak bileğim çok acımıştı. Kalkmaya çalıştım kaç defa ama sonuç hüsran, her seferinde kendimi yerde buldum.

Şu anda dört tarafım silahlarla çevrili. Artık kaçamazdım,  şimdiden fatihamı okumaya başladım. Önümdeki iri yarı adam beni hızla ayağı kaldırdı.

"Hey, güzellik artık kaçacak yerin kalmadı. Ayrıca dört tane adama karşı koyamazsın da."

Doğru söylüyorlardı evet karşımdaki gorillere daha fazla direnemezdim. Göz yaşlarım sel olup akmaya başlarken belki insafa gelir de acırlar ümidiyle konuşmaya başladım.

"Bakın size yalvarırım bırakın beni. Ben ne yaptım size ha, neden peşimdesiniz lütfen bırakın bu olaydan da kimseye bahsetmem nooolur"

"Bana bak ufaklık ailen gibi sende öleceksin. Anladın mı? Bize de seni öldürmemiz için emir verildi. Şimdi bize zorluk çıkarma ve son duanı et! "

"Hayır, durun lütfen öldürmeyin beni. Bırakın gideyim."

"Üzgünüm ufaklık geçen her an aleyhimize işliyor. Seni öldürmek zorundayız ."

"Hayır yapamazsınız durun lütf-"

"Üzgünüm ufaklık"

"Hayııııııııııır!"

TAAAK!  Ve sonsuz sessizliğe yolculuk...

                    ************

Çığlık çığlığa, kıvrana kıvrana uyandım yatağımdan. Her gün aynı kabusu görüp duruyordum.  Ailemin ölümünün beni yıktığı yetmezmiş gibi bir de bu kabuslar çıktı başıma. Artık akıl sağlığımdan bile şüphelenir oldum.
   ________________________________

Ben Öykü Yılmaz. 18 yaşımdayım lise son sınıf öğrencisiyim. 5 ay önce ailemi kaybettim. Ailem öldükten sonra bir zamanlar sözde can ciğer olduğumuz akrabalarımın hiçbiri benimle ilgilenmedi. Neyse ki her zaman yanımda olan teyzem beni öz kızı gibi benimsedi ve şu anda teyzemlerde kalıyorum.
  _________________________________

"Öykücüm, teyzem yoksa yine mi aynı kabus? "

"Evet teyzecim bıktım her sabah aynı kabustan,  ağlayarak uyanmaktan."

"Tamam bitanem gel buraya ağlama geçecek hepsi ben her zaman senin yanımdayım sakın unutma! "

Teyzemi seviyordum. Sağ olsun bana annemin yokluğunu aratmadı. Hep üzerime titredi. Ama en önemlisi de çıkarsız sevdi.

"Teşekkür ederim teyzem bu zamana kadar yanımda olduğun için beni bırakmadığın için, kendi öz kızın gibi sahiplendiğin için. Seni çok seviyorum. "

"Ah canım, bitanem tabii ki de sevicem koruyacam hiç bırakmayacak seni. Sen bana annenin emenetisin benim biricik yeğenimsin sen. Hadi şimdi elini yüzünü yıka da sofraya gel."

Teyzem odadan çıktıktan sonra yatağımın solunda bulunan lavaboya gittim. Aynada yansıyan görüntüme baktım. İnce dolgun dudaklarım kurumuş. Göz altlarım şişmiş, morarmış o güzel mavişlerimi iyice solgun gösteriyordu. Hemen soğuk suları yüzüme çarptım.  Soğuk su bi nebze de olsa beni rahatlatmıştı. Vakit kaybetmeden aşağı indim. Burnuma mis kokular geliyordu.
"Safiye sultan döktürmüşsün yine" diyerek masadaki yerimi aldım.