The Rogue's Daughter

Chapter 7

-Fierce

"A Queen is always be a Queen"
-Anonymous

-*-

The smell of herbs hit my nostrils. Iginalaw ko ang aking mga daliri but someone is holding it. I opened my eyes at ang unang bumungad sa akin ay si Mom.

Umiiyak na dinala nito ang aking kamay sa kanyang mukha. She kissed the back of my hand habang nakatingin sa akin.

"Fierce, my child" my mom said and she hug me like I am here lifeline.

Nanatiling nakatingin lang ako sa kawalan. I wanted to hug her back but something is holding me. A strong reason for me not to acknowledge her as my mother.

Matapos niya akong yakapin. Tinignan niyang muli ako. Tears are getting dry to her fair skin.

"You're real"

Umiwas ako ng tingin at sinubukang umupo. Inalalayan naman niya ako. Umikot ang paningin ko.

Nasa gilid ng kama ko ang iba't ibang klase ng herbs habang ang mga libro na sa tingin ko ay pagmamay ari ng isang healer ay nasa kabilang gilid ng kama. Pulo's halaman na naka-preserve ang nasa paligid.

"Anak, you're here at the healers house. The silver that invade your system makes you unconscious. Kinailangang matanggal ang natirang silver sa katawan mo. Thats why you're here" mahabang explanation ni Mom.

I didn't look at her instead tumingin ako sa may pintuan.

I want to leave.. pero alam kong imposible.

"Leave"

Narinig ko ang pagpipigil na iyak ni Mom.

Tigas ang mukha ko para lang hindi ako mapatingin sa gawi niya at yakapin siya.

"Anak--"

"I'm sorry, please just leave"

Naririnig ko pa ang mga hikbi niya habang palabas ng kwarto. Sinubukan kong humigang muli. I didn't control my tear ducks from watering my eyes.

Huminga ako ng malalim bago kinalma ang aking sarili.

---

"Luna, Dinala ko po ang pagkain niyo"

Lumingon ako sa pintuan at sumagot para makapasok ang isang Omega.

Nakayuko ito habang bitbit ang tray ng pagkain.

Hinayaan kong ayusin nito ang pagkain ko. Nakayuko pa rin ito ng akmang lalabas sa kwarto.

"Ilang araw na ako dito?"

Humarap ito sa akin, still not raising her chin

"Isang linggo na po" tipid niyang sagot

Bumuntong hininga ako at itinakip ang kumot sa aking mukha. It's been a week!

"You can leave now. Amelda"

Doon lang siya gulat na napatingin sa akin pero hindi siya nakatangin sa aking mga mata.

A lower rank wolf couldn't stare directly to a higher rank wolf. Kapag ginawa iyon ng mas mababa sa nakatataas

It is a sign of disrespect and death.

In other packs they punished wolf who disrespect them. Sa amin iba. We choose battle and fight. Tooth and claws for the power and submition.

Ngumiti ito bago tumango