The Rogue's Daughter

Chapter 23

Fierce

My brother is gone.

Ilang araw akong tulala at walang ganang kumain. I blame myself because of that. My mother also blame me because of what I did. Kane is always beside me. Ipinagpatuloy niya ang training sa Eden Translyvia, hindi niya hinayaang lumayo, and I thank Kane kasi hindi ko na alam ang gagawin ko kung wala siya. Tumutulong rin siya sa paghahanap kay Dawniel.

Sobrang bilis ng oras. Parang kahapon lang nawala si Dawniel but it's been months. Pumayat ako pati sila Dad, especially my Mom. She always cry ang blame me.

"Please eat. Ice" napalingon ako kay Kane.

Kita ko ang pagod sa kanyang mga mata pero sa halip na yakapin ko siya for comfort. Pinilit ko siyang inignora. Tumingin ulit ako sa bintana at tulalang nakatingin sa paligid.

Hinawakan niya ang braso ko kaya napilitan akong tumingin sa kanya.

"Do you hear me, Ice? Let's eat" mabagal akong umiling at ibabalik sana ung tingin sa bintana ng walang sabi sabi ako nitong niyakap.

Ramdam ko ang init ng katawan niya. Unti unti akong na-relax dahil sa yakap niya. Pero hindi ko siya niyakap pabalik.

Nakiliti ako dahil sa pagtama ng hininga niya sa aking leeg.

"Please don't driff away. Nawala na ung kapatid mo. Huwag naman pati ikaw" parang medyo natauhan ako sa sinabi niya at mariing tumingin sa kanya.

Kahit na pagod na pagod siya, hindi pa rin siya nagagalit sa ginagawa ko. He understands and I thank the moon goddess for giving me this man.

Bumuntong hininga ako.

"Kane, maibabalik mo siya diba?" hopeful na tanong ko.

I felt his muscle tense to my question.

Ramdam ko ang kaba ng matagal siyang sumagot.

"Let's eat first, Ice" ramdam ko ang pag-iwas niya sa tanong ko.

Pero hinayaan ko muna. I know Kane will do his best to get my brother back. And I still hold to his first promise when I asked him the same question.

Pumunta kami sa dining table at tahimik na umupo. Tulala akong nakatingin sa pagkain. Wala talaga akong gana.

"Ice" nagulat pa ako ng magsalita si Kane. Agad kong hinawakan ang kutsara at tinidor at pinilit kainin ung pagkain sa harap ko

As usual, konti lang ang nakain ko. Agad kong inilayo ung plato ko sa aking sarili. Nakita ko ang frustration sa mga mata ni Kane ng makita ang natira kong pagkain.

Bumuntong hininga ito at binitawan rin ang hawak, lumikha iyon ng tunog kaya napatingin ako sa kanyang mga mata. Mariin itong nakapikit.

Pinagmasdan ko si Kane. He looked matured. Every day, he grow in a good way. My gaze shifted to his bicep and tricep. Dati patpatin un pero because of training. It look's bulky. His height also, mas lalo siyang tumangkad kumpara sa akin. Konti na lang magkasingtangkad na sila ni Dad. His aura and his scent, everyday change, everyday he become stronger and his patient, napapansin kong mas humaba ang pasensya niya. He will be a good King someday. Mas mabuti pa kay Dad.

Dumilat siya bigla then we stared at each other. Shamelessly, I looked to his facial features. He looked snob and beautiful. Ung pilikmata niya, mas mahaba pa sa akin. Then his nose that part of his face that makes him look snob, it is define and his lips, my favorite part, mamula mula un. Di mo aakalaing may pangil sa likod nun. And the jaw, it sharp, another feature that makes him look like a snob. He look like his father, I saw a picture of his father to his room katabi ng picture namin when we were todlers. Kane's father died when I was born.