SEBEPSİZ #Wattys2017

12.Bölüm:Pişmanlık

Multimedia:Yeni kapak fotoğrafımız.

1,5 saat sonra

"Seni ne kadar özlemisim canım yeğenim benim." diyerek daha çok sıkılması sonucu büyük bir öksürük çıktı ağzımdan.

"Annem boğacaksın kızı," dedi ve göz devirdi birden Berke.

"Aynen kuzen teyzem beni özlemiş ama fazla özlemiş. Teyzem keşke çağırsaydın da hasret giderirdik." dedim ve hepimiz birden gülmeye başladık.

Berke, teyzemin evlatlık oğluydu. Çünkü teyzemin ve ayrıldığı eşinin çocuğu olmuyordu. Ama bundan Berke'nin haberi yoktu. Olsaydı eğer... Çok kötü şeyler olurdu, çünkü bunca zaman söylememişler simdi söyleseler bende konuşmazdım onlarla.

"Demek burada okuyacaksın ha, peki nedir buraya getiren neden seni?"

Bu çocuğun cümlelerine hayranım, valla.

"Aslında bir sebep yok sadece oraya pek alışamadım. Arkadaş ortamı da pek yoktu." dedim ve teyzem gibi sırıtmaya devam ettim.

"Bizim okula geleceksen,tavırlarına dikkat edeceksin öyle değil mi kuzenciğim."

"Berke, sıkma kızı. Eşyalarını odaya falan yerleştirsin sonra da sofraya oturursunuz. Ve bir sey daha Berke."

"Tamam annem odamdaki ölü gibi duran kitapları konuşturmamı istiyorsun, anladım." dedi ve yavaş adınlarla yukarı çıktı. Tabiî valizim elinde.

"Berke ya, okulun nasıl bir yer?"

"Bak kuzen bana bunları sorma. Şimdi kitaplarımı konuşturmam ve senin de eşyalarını yeni evlerine dizmen lazım."

Hayda..!

Hiçbir şey demeden peşinden ilerledim.Teyzemin yanına pek fazla gelmezdim.Annemler gelirdi ama benim kafa dengim insan olmadığına dair bahaneler uydurur,eski okulumdaki kişilerle dolaşırdım.

Ama şimdi kendimi çok yalnız hissediyordum bu duygu anlatılmıyordu ki. Annem yok, babam yok. Ama bu kararı ben vermişti ve annem ilk defa aldığım kararları sorgulamamıştı. Belki de buna üzülmem gerekiyordu.

Saçmalıyordum.

Yalnızdım ve,

Yalnız olmaya bundan sonra ihtiyacım vardı.

Bir an birşey aklıma geldi.

"Neden sebebsiz yere senin bu anlaşma dediğin şeyi yapayım?"

"Sence neden o istenmeyen lisede okuyorum." dedi kızgıncasına bakarken.

"Bilmiyorum,neden?"

"Bunu anlaşmaya uymadığın zaman öğrenirsin."

Aklımdan bir türlü çıkmıyordu. Ne yapacağımı bilmiyordum. Çocukca kararlar vermiştim ve bu hayatımı fazlasıyla değiştirmişti.

Aras KARAHAN'ı değil de,

Arasalağı'nı özledim ben.

Tamam belki çok fazla şey yaşamamıştık. Ama onunla ilgili çok şey öğrenmiştim ben. Mesela bir yazar olduğunu, ve sevdiği kızları adla bırakmadığını. Beni sevmişmiydi?

Sevseydi bırakmazdı beni.

Sevseydi veya sevmeseydi de üzer miydi ki beni?

Bir de şunu öğrendim. Beni o kız gibi sevemedi. Kendimi ona sevdirtemedim. Ben ölmek istiyordum. Onun sevgisinin beni öldürmesi hoşuma giderdi belki de. Ya da sadece saçmalıklar üstünden gidiyordum.