SEBEPSİZ #Wattys2017

21

"Gerçek." dedi ve öylece bakmaya başladı. Ne diyecektim ki? İçimden gelenleri söylemek fazla kötü olurdu. Ona o kadar şey söyledim, şimdi bir şey olmamış gibi boynuna sarılarak "Seni özledim." diyemem, yapamam bunu. "Neden yine geldin?" şaşırmam üzerine bu sorumu dikkate aldığını sanmıyordum. "Konuşmamız gerek." dedi ve elimden tuttu. Hızlıca çektim. "İstemiyorum." dediğimde bana dikkatlice baktı. Bak Ada biliyorum yani kimi kandırmaya çalışıyorsun anlamıyorum. "Bak Aras, Berke buraya gelebilir ve seni görmesi hiç iyi olmaz." dediğim an gözlerime kızgınca bakmaya başladı. "Ondan korktuğumu düşünmüyorsundur herhalde." dedi ve 'ciddi olamazsın' dercesine bakmaya başladı. "Tamam." dedim ve arkasından yürümeye başladım. Gideli fazla zaman olmamıştı. Neden benim için bunları yapıyordu ki? "Bana bahsetmemiştin." dedi. "Neyden?" diye sorduğumda arabaya binmiştik. "Hayatından, ha bir de salakça davranışlarından, ne kadar umursamaz gibi davranmazsam da o günden beri seni gözümde fazla küçük görüyorum." dediği an göz devirmeden edemedim. "Bence bu konuyu kapatalım." dedim ve arabayı çalıştırmasını bekledim. "Neden bir konu üzerinde tartışmıyoruz?"

"İstemiyorum." dediğim an arabayı kenara çekti. "Sen, kendine zarar verince ne oldu sanıyorsun? Seni fazla umursadım doğru ama gözümde küçüldün, ailen her gün teyzeni arayarak seni soruyorlar. Onlara neden yaptın bunu?" dediğinde gözümden izinsiz gözyaşları döküldü. "Sus artık! Hepsini senin için yaptım ben tamam berbat bir fikirdi ama anlamıyorum, halâ bana neden böyle davrandığını anlamıyorum." dediğimde yalancı bir gülümseme geçirdi yüzüne. "Buraya kavga edelim diye gelmedim."

"Belli oluyor." dedim ve başka bir yere odaklandım. "Özledim seni." dedi. "Ne dememi bekliyorsun, seni ne kadar çok sevdiğimi söyleyip tekrar bu hallere düşmeli miyiz sence?" dedim. "Bu hallere düşmeyiz. Hem..." devamını getiremedi. Neden olduğunu bilmiyorum. "Belki ne hepsi hataydı tamam mı? Buralara kadar gidip gelmem. Hadi in." dedi ve kafasını direksiyona dayadı.

"İnmiyorum."

"Ne istiyorsun Ada, tamam seni bırakıyorum hadi git o kulübene!"

"Bana hayvan mualemesi yapmaktan vazgeç Aras Karahan!"

Hâlâ yüzüme bakmıyordu. Hatta umurunda bile değildim. Kendimi aptal gibi hissediyordum.

"Yüzüme bile bakmaya tenezzül etmiyorsun, ne diyebilirim ki sana? Yüzüme bak."

"Sen bana emir veremezsin!" dedi ve yüzüme bakmaya başladı.

"Korkuyorum." dedim sessiz bir tonda.

"Ağlama." dedi ve elleriyle oynamaya başladı. Gözyaşlarım benden izinsiz dökülüyordu ve buna engel olamıyordum.

Aniden ona sarıldım. Belki her zaman yapmak istediğim fakat yapamadığım şeyi.

"Seni çok seviyorum." dedim ve hıçkırıklarıma engel olamadan ağzımdan hıçkırık sesleri çıktı.

"Ağlama bak heryerimi sümük yaptın."

Yan yan ona bakmaya başladım. O ise arabayı çalıştırdı ve geri döndü.

"Hani konuşacaktık?" diye sorduğumda ise, "Konuştuk zaten." yanıtını verdi.

***

Eve geldiğimde hemen yukarı çıktım. Bu olaylar o kadar karışıktı ki aklım almıyordu bütün onlanları. Çantamı odama koyup, banyoya girdim. Aynaya dikkatlice baktım.

Bütün

Olanlar,

Fazlaydı.