Gece'nin Sonsuz Gizemi

1.BÖLÜM

Multimedya: Mısra

1.Bölüm

2008 Yılı

"Hazır mısın birtanem?" diye sordu Burçin Hanım.

Mısra minik ayaklarına giydiği ince topuklu ayakkabılar ile merdivenlerden yavaşça indi.

"Hazırım anne."dedi ince ve naif sesiyle.

Annesi Burçin Hanım , Mısra'ya yaklaşıp rujlu dudağı ile yanağını öptü güzel kızın. Neşe içinde annesi ile birlikte evlerinden dışarı çıktılar.

Araba Berk'in evinin önünde durduğunda Mısra kapıyı açıp indi ve hemen annesinin kapısını açtı. Mısra çok bağlıydı annesine onun saçının teline gelecek zarara dünyaları yakardı. Annesi de aynı duygular içindeydi.

Berk onları kapıda karşıladı. Mısra'nın al al olmuş yanaklarından öptükten sonra Burçin Hanım'ın elini öptü ve ikisine de sıcak bir gülümseme eşliğinde "Hoşgeldiniz."dedi.

Onları parti alanına götürürken arkadan gelen bir ses üçünü de durdurdu. "Berk!"

Bu sesi üçüde çok iyi tanıyorlardı. Hepsi arkasını döndüklerinde karşılarında Bora duruyordu. Elin de silah tutuyordu. Tehlikeli bir biçimde yakındı onlara. Silahın namlusu Berk'in sol göğsüne bakıyordu. Mısra ağzındaki iniltiye engel olamadı. Ardından soğukkanlı olmaya çalıştı ama yapamadı titriyordu.

"Abi ne olur indir o elindekini."dedi titrek sesiyle. Bora alayla baktı Mısra'nın yüzüne. "Bugün bu iş bitecek. Babamı yüz üstü bırakmayacağım."dedi. Sesinden sinir akıyordu. Nedendir bilinmez Erdal Bey ve Bora hiç sevmezlerdi Berk'i.

Silahı sallayarak tetiği çekti. Ve düşünmeden mermiyi namlunun ucundan çıkardı. Mermi hızla ilerlerken Burçin Hanım kendisini Berk'in önüne attı. Mermi kadının sol göğsüne isabet etti. Kadının göğsünden kanlar akarken yere yığıldı. Kanlar zeminle buluşurken Bora elindeki silahı yere düşürmüş ve kaçmıştı. Mısra yeşil gözlerini büyütmüş ve yaşların akmasına izin vermişti. Annesinin yanına çöktü. Berk o sırada ambulansı aramış ve çağırmıştı. Mısra annesinin yüzünü avuçlarının içine aldı. "Anne lütfen gitme bırakma beni."dedi fısıltıyla. Annesi gözlerini yavaşça açtı. Kızının yanağını okşadı buz olan eliyle. "Sakın üzme kendini." dedikten sonra gözlerini geri kapadı.

Ambulans gelmiş ve Burçin Hanımı almışlardı. Hastaneye vardıklarında Mısra ve Berk ameliyathanenin önünde bekliyorlardı. Mısra kafasını Berk'in omzuna yaslamış sessiz sessiz ağlıyordu. Ameliyathanenin kapısı açılınca içeriden Kemal Bey çıktı.

Kemal Bey bu hastanenin en iyi cerrahlarından biriydi. Burçin Hanım ile üniversiteden arkadaşlardı. Bu dostlukları halen devam ediyordu. Aynı hastanede aynı meslekle uğraşıyorlardı. Burçin Hanımın ameliyatına da o girmek istemişti.

Odadan çıkan Kemal Bey yüzündeki maskeyi aşağı indirip Mısra'nın yüzüne baktı. Mısra endişeliydi. Nasıl olmasın ki? Annesini merak ediyordu.

"Ne oldu? Annem iyi mi?"dedi umut dolu bir sesle. Kemal Bey başını salladı. "Maalesef kaybettik."

Mısra yüzünden akan yaşları elinin tersiyle sildi. "Hayır o ölemez."derken bir yandan da ameliyathane ye girmeye çalışıyordu. Berk onu zar zor tutuyordu. Kemal Bey duvarın önüne çökmüş sakince olanları izliyordu. Mısra bir süre sonra pes etmiş çareyi kafasını Berk'in göğsüne yaslamakta bulmuştu. Berk onu kollarıyla sarmış kokusunu iyice içine çekiyordu.