KAYIP: aranıyor

•ceset•

KİTABINIZIN REKLAMINI YAPMAYA GELDİYSENİZ ŞİMDİDEN ÇIKABİLİRSİNİZ.

Yaz mevsimi olmasına rağmen birçok anlamda sıcak olmaktan uzak bu yer iç karartıcı bir hal almıştı. Bu yeri daha da soğuk hale getiren rüzgar saçlarının arasında bir gezintiye çıkmıştı. Birkaç saattir bulundukları yolda tek bir araba bile kalmamışken gittikçe sıklaşan ağaçlar arasındaki tek şeritli yol, yolluktan çıkmış bir hal almaya başlamıştı.

Öğlen saat 3 sularında Esin ve Çilay evden çıkmalarına rağmen 4-5 saattir yoldadırlar. Üstü açık arabalarının koltukları ne kadar rahat olsada ikisinin de popocukları oturmaktan düzleşmiş bu işin tuzu biberi olmuştur.

"Çilay neden evde çikolatalı bonibonlarımı yiyip intahar etmeme izin vermedin? Nedeeeeeeen!" diye söylenen Esin'i hiç mi hiç takmamıştır Çilay. Bunu tekrarlayacaklarına kendine her defasında hatırlatmıştır. Sonuçta ölmeden önce yapılacaklar listesinde doğaya karışmak gibi bir madde yer alıyordur. Nasıl saçma bir liste olduğunu size birkaç maddeyle açıklayayım.

*Esinin yemeklerini arakla (bunu her zaman yapar),

*Bir hamburger fırlatıcı makine al,

*Markette bir gece geçir,

*Evlendiğinde pasta yerine hamburger kes mümkünse eşine verme,

*Eğer ölmek zorundaysan yemek yiyerek öl,

Bu liste böyle uzar mı uzar.

Arabanın hızını düşürerek ilerleyen Çilay rüzgarın koyu renk, uzun sayılabilecek saçlarını dans ettirmesini sağlayıp bu sayede rahatlamıştır. İlerledikleri yolun kötü bir hal almaya başladığını farkındaydı ama bu macera olayına başından beri sıcak bakmayan Esin'i daha da tedirgin edemezdi. Bütün yıl bu yaz tatilini beklemiş, hayatlarının sınavlarına girmiş ve ölesiye çalışmışlardı. Beklemenin yanında plan yapmadan gelişi güzel hazırlandıkları bu macerayı dört gözle bekliyordu.

Esin ise daha evlenmemişken korkudan ölmemek için kendi sınırlarını zorluyordu. Başlarına bir şey geleceğinde ise pası Çilay'a atmak istiyor, "Beni zorla götürdü.Benim daha sevgilim bile yok, intihar aletim bile bonibonlarım, fazla masumum ben." diyip kurtulmayı düşünmemiş değildi ama bu maceraya Çilay'ın zoruyla değil kendi isteğiyle gelmişti. Bu gerçeği değiştiremeyeceğinden beladan uzak duracaktı. Yapmak istediğiydi buydu ama bilirsiniz hayat her zaman bizim istediğimiz gibi gitmez.

Arabadaki sessizlikten sıkılmaya başlamış Çilay, gelişmiş teknolojinin işe yarar kısmında bulunan arabalarının ön taraftaki ekranında birkaç tuşa basarak rastgele bir şarkı açmıştı. Şarkı arabadaki sessiz ve rahatsız edici ortamı biraz gevşetmiş olsa da Esin yolculuk boyu salladığı bacağını ve saçlarından inmeyen elini durdurmamıştı.

Çilay çalan şarkının melodisine uygun başını sallarken sesi biraz yükseltmişti. Esin Çilay'ın üstündeki rahatlıkla daha da tedirgin olurken saçıyla oynamış olduğu eliyle ses düzeyini eski haline getirmişti.

"Emin ol bu daha eğlenceli olacak."
bu sözlerden sonra Esin dahada sinirlenmişti ve
"Eğlenceden kastın navigasyondan çıkan karının sesiyse çok eğleniyorum." diyerek söylenmeye başlamıştı.

Esin artık saçıyla uğraşmayı bırakmış ve normal bir hal almış gibiydi. Çilay buna sevinirken Esin'in kıstığı sesi tekrar yükseltmiş güler bir suratla konuşmuştu,

"Sonunda geri döndün. "

"Hiç gitmedim bebeğim sessizliğim seni yanıltmasın. Çileğkkkk ne kadan kaldığ?" Esin konuşmasını yaptıktan sonra çilay sesi biraz daha açmış ve soruyu duymamazlıktan gelmişti.