Gönlüm,
Adeta suya hasret, çorak topraklar gibi,
Kupkuru kalmış,
Parçalanmış...
İnsan bir ihtimal su olmadan yaşarmış da,
Sevgi olmadan yaşayamazmış.
Evet, sevmek lazımmış.
Gönlü besleyen pınarın kaynağı,
Sevgiymiş çünkü.
Severse, sevilirse kuruyup gitmezmiş,
İnsanın gönlü...
Sevgi, insanın değerine değer katar.
İnsan sevdikçe, sevildikçe,
Ömrünün değeri artar.
İşte bu yüzdendir ki dostlar,
Uçsuz bucaksız bir çölde,
Yaşayan alelade bir kaktüsün,
Binlerce dikendinden birisi kadarmış,
Ömrümün değeri.
Hatta yıllar önce, çürüyüp gitmiş,
Ölü bir ağacın,
Rüzgarın savurmaya bile tenezzül etmediği,
Bir dalı kadarmış sadece...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BİR DİZİ ŞİİR
PoetryEskiden dünyayla iletişim kurmayı gereksiz buluyordum. Karanlık bir kutuydum. Artık bunun yanlış olduğunun farkındayım, insan anlatmalı. Gerekirse bas bas bağırmalı, gerekirse saatlerce susmamalı, veya benim tercih ettiğim gibi, şiir yazmalı. Çünkü...