(Etrafını sarmış, ciğersiz, üniformalı hainlere rağmen hainlerin başını, başından vurup olay yerinde kurşuna dizilerek şehit düşmüş kahramana ithaf olunarak yazılmıştır.)
Belindeki silahı çıkardı ve bir el ateş etti.
Öyle bir andı ki o,
Ne ufacık bir kararsızlığı ne de korkusu vardı.
Vatanına duyduğu aşk, diğer bütün duygularını bastırdı.
Öyle bir andı ki o,
Anlatanın bile heyecandan eli titrerken,
Onun gözü bile seğirmedi.
Yüzünde bir gülümseme vardı, kahramanın,
Yere düşerken,
Bir an bile düşünmedi ki yaşım genç, ölüm için erken.
Vatana ihanet eden hain onun kurşunuyla bulmuştu layığını.
Bahşolunmuştu ona şehitlik makamı,
Gözlerinde sevinçten başka ne olmalıydı?
(Üzerine toprak atılan her insan ölü değildir,
Şehitlere ölü denmez, onlar en az bizim kadar diridir!)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BİR DİZİ ŞİİR
PoetryEskiden dünyayla iletişim kurmayı gereksiz buluyordum. Karanlık bir kutuydum. Artık bunun yanlış olduğunun farkındayım, insan anlatmalı. Gerekirse bas bas bağırmalı, gerekirse saatlerce susmamalı, veya benim tercih ettiğim gibi, şiir yazmalı. Çünkü...
