Bir bataklık misali, sensizlik,
İnsan saplandıkça çırpınıyor.
Çırpındıkça daha da batıyor...
Sensizlik; delicesine soğuk bir kış gecesi gibi,
Gönlümse sanki o soğukta tir tir titreyen bir mum alevi...
Öyle bir alev ki, sönmeye pek meyilli.
Sensizliğin hayali dâhi,
Kalbimin karanlık odacıklarına
Işık sızdıran bir pencereyi
Kapatan rüzgar gibi.
Beni sensizliğe hapsetme.
Çünkü, içimde kopan fırtınaları dindirmeye,
Cayır cayır yanan gönlümü serinletmeye,
Bir gülüşün yeter.
Beni, gülerken belli belirsiz gözüken dişlerinden,
Mehtap gibi güzel yüzünden,
Güneş gibi parlayan gözlerinden,
Mahrum etme.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BİR DİZİ ŞİİR
PoesieEskiden dünyayla iletişim kurmayı gereksiz buluyordum. Karanlık bir kutuydum. Artık bunun yanlış olduğunun farkındayım, insan anlatmalı. Gerekirse bas bas bağırmalı, gerekirse saatlerce susmamalı, veya benim tercih ettiğim gibi, şiir yazmalı. Çünkü...
