Sen, karşıma çıkan tüm kötülüklere,
Yaşadığım en çirkin şeylere,
Başımı ağrıtan tüm kederlere,
Gelmiş geçmiş bütün dertlerime,
Belki sana ulaşmamda rol oynamıştır diye
Şükrettirensin.
Sen, vermiş olduğum en doğru kararsın.
Bu gönül, bu yürek seni üzerse eğer,
Kurusun, kararsın.
Sen, kazandığım en büyük zafersin.
Geçmişte yaşadığım tüm bozgunları
Gelecekteki yaşayacağım tüm hezimetleri hiç edecek türden.
Sen, benim gözümde,
Gerek gözlerinden usul usul süzülüp
Dört bir yana ışık saçan bakışlarınla,
Gerek ipekleri kıskandıran saçlarınla
Şu fanî, bozulmuş dünyada,
Cennete en çok benzeyensin.
Umudum, kalbimin en zifiri mağaralarında
Korktuğunda, kaybolduğunda
Gönlümde bir ışık gibi parlayıp
Teselli eden, yol gösterensin.
Ve tabii sen, yaşamak için en ikna edici nedenimsin.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BİR DİZİ ŞİİR
PoesíaEskiden dünyayla iletişim kurmayı gereksiz buluyordum. Karanlık bir kutuydum. Artık bunun yanlış olduğunun farkındayım, insan anlatmalı. Gerekirse bas bas bağırmalı, gerekirse saatlerce susmamalı, veya benim tercih ettiğim gibi, şiir yazmalı. Çünkü...
