Taylor
Μου πήρε μερικές μέρες για να συνέλθω από την απόρριψη του Sin. Δεν είχα σκεφτεί ποτέ ότι η παρθενιά μου θα τον απετρεπε από το να δεχτεί. Ήξερα μερικά αγόρια, ειδικά αυτούς που δεν ήθελαν δεσμεύσεις, που είχαν ένα θέμα με αυτές που ήταν παρθένες. Αναρωτιόμουν το γιατί. Μήπως νόμιζαν ότι το να πάρεις την παρθενιά από κάποια κοπέλα προϋποθέτει μια συναισθηματικη δέσμευση και ότι εκανε δυσκολοτερο να ισορροπήσουν τις προσδοκίες των κοριτσιών με το φυσιολογικο; Γενικά τα κορίτσια είναι πιο συναισθηματικα, και σίγουρα θυμούνται με ποιόν πήγανε την πρώτη φορά.
Μπορούσα να καταλάβω σε έναν βαθμό την άρνηση του Sin, αλλά δεν με βοηθούσε από το να μην νιώθω πληγωμένη. Ίσα που τον γνώριζα, ετσι δεν μπορούσα να ξέρω γιατί ήθελε να μωλωπισει το εγώ μου τόσο άσχημα όσο το έκανε.
Ήμουν πολύ ήσυχη και υποτεταγμενη όταν γύρισα πίσω στο δωμάτιο μου. Η Jordan κατάλαβε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά.
"Τι εγινε;" ρώτησε, παρατηρώντας με προσεκτικά.
"Τίποτα. Απλά νιώθω λιγο κακοκεφη" ειπα ψέμματα. Δεν μπορούσα να της πω πως ζήτησα από τον Sin να με βοηθήσει να ξεφορτωθώ την παρθενιά μου και ύστερα εκεινος με απέρριψε.
Υστερα από μέρες και σκεπτόμενη το μωλωπισμενο εγώ μου, αποφάσισα πως υπήρχαν δεκάδες αγόρια εκεί εξω που θα προσφερονταν για να με βοηθήσουν. Δεν χρειαζόμουν τον Sin. Δεν μπορούσε να ήταν το μόνο αγόρι που ήταν καλο σε αυτό.
Ήμουν καθοδον προς μία από τις τάξεις μου όταν άκουσα κάποιον να φωναζει το όνομα μου. Σταμάτησα για να δω τον Caleb να τρέχει στον διάδρομο για να με προλάβει.
