Ζήλιες

808 43 0
                                    

    Φτάσαμε στο σχολείο και το πρώτο πράγμα που βλέπω είναι τον Άγγελο να φιλιέται με την Άννα την μεγαλύτερη τσουλιτσα του σχολείου.Εντάξει δεν είναι και τίποτα το ασυνήθιστο.Έχει δίκιο η Μαρίνα γι' αυτά που έλεγε το πρωί για τον Άγγελο όμως τι να κάνω εγώ φταίω που μου αρέσει;

Ο Άγγελος 👇

    Τα κορίτσια επειδή είδαν το θέαμα και την αντίδραση μου και επειδή ήξεραν πως μου αρέσει με τράβηξαν και πήγαμε προς την αυλή

Ops! Esta imagem não segue nossas diretrizes de conteúdo. Para continuar a publicação, tente removê-la ou carregar outra.

    Τα κορίτσια επειδή είδαν το θέαμα και την αντίδραση μου και επειδή ήξεραν πως μου αρέσει με τράβηξαν και πήγαμε προς την αυλή.Καθώς προχωρούσαμε για να πάμε στο παγκάκι που καθόμαστε συνήθως και να βρούμε τα αγόρια βλέπω τον Άλεξ με, την φίλη-τσιράκι της Άννας, Αθηνά. Ήταν και οι δύο πολύ κοντά ο ένας στον άλλο.Δεν ξέρω αλλά για κάποιο λόγο θύμωσα και ζήλεψα.Ήμουν έτοιμη να βάλω τα κλάματα αλλα οχι δεν θα τους κανω την χαρη και βασικά δεν υπαρχει λόγος.Χωρίς δεύτερη σκέψη τρέχω και αγκαλιάζω τον Άλεξ γιατι πραγματικά αν δεν το έκανα θα την φιλούσε.Μα τι έχω πάθει Τζίνα ξεκολλα ειναι ο κολλητός σου.

Α(λεξ):Επ Τζίνα τι κάνεις μικρή μου;;

Φυσικά η Αθήνα εκνευρίστηκε και έφυγε.Πριν εξαφανιστεί από το οπτικό μας πεδίο ο Άλεξ της φώναξε

Α:Αθήνα θα τα πούμε.

Εκείνη έγνεψε θετικά και ο Άλεξ είχε ένα πονηρο χαμόγελο.ΕΛΕΟΣ

Τ:Τι κάνεις πώς πέρασες το καλοκαίρι;;;

Α:Καλά μικρή μου να απλά λίγο βαρετά χωρίς εσένα

Τ:Καταρχάς μην με λες μικρή ίσα είμαστε και δεύτερον είμαι σίγουρη πως πέρασες υπέροχα

Α:Καλά μικρή.Εσύ πώς πέρασες;;

Τ:Βαρετά.Ααα και δεν μου λες τι τρέχει με εσένα και την Αθήνα;;

Α:Κοίτα νομίζω πως μου αρέσει αλλά δεν είμαι σίγουρος ακόμα.

Αουτς αυτό πόνεσε.Τζίνα σταματά να λες χαζομάρες είναι κολλητός σου και τίποτα παραπάνω.

Μ:Ααα ωραία...

Ευτυχώς εκείνη την στιγμή ήρθαν και οι υπόλοιπη γιατί είχε αρχίσει να επικρατεί μια αμηχανία μεταξύ μας.Αφού αγκαλιαστηκαμε μεταξύ μας και είπαμε πως περάσαμε το καλοκαίρι ήταν ώρα για τον αγιασμό.Έγινε ο αγιασμός,πήραμε τα βιβλία μας και πήγαμε σε μια καφετέρια δίπλα από το σχολείο.Αααα να μην ξεχάσω να πω πώς ευτυχώς είμαστε όλοι στην ίδια τάξη εκτός φυσικά από την Μαργαρίτα που είναι μικρότερη.
Αφού παραγγείλαμε,αρχίσαμε να συζητάμε για διάφορα θέματα.
Μετά από κάνα δυο ώρες αποφασίσαμε να γυρίσουμε σπίτια μας.Εγώ μέχρι το βράδυ σκεφτόμουν τον Άλεξ και το γεγονός ότι ζήλεψα.Γαμωτο δεν πρέπει να ερωτευτώ τον κολλητό μου ειδικά αφού αυτός δεν νιώθει τίποτα.Θέλω τόσο πολύ να το πω σε κάποιον αλλά όχι καλύτερα να μην το ξέρει κανείς θα πρέπει να τα φτιάξω με κάποιον και να τον ξεχάσω.

My best friend......I think!Onde histórias criam vida. Descubra agora