Dahil #77 na sa romance ang BG, Isa pang UD! <3 Love you guys! 😘
Again vote, comment lang kayo, follow! Thank you! 😘
-
"It is easier to forgive an enemy than to forgive a friend." - William Blake
-
Frances POV
Pag mulat ko ay nasa ibang kwarto ako at muhkang panglalake eto. Napatingin ako sa kaliwa ko kung nasan ang taong mahal ko ay nakangiti sakin. Napangiti din ako.
"Honey you're awake." He said at inalalayan ako paupo.
"Where am I?" Tanong ko sakanya. Para bang wala akong naalala sa mga nangyare kung pano kami napunta dito.
"Nandito tayo sa probinsya. Nasa bahay ko tayo."
"Bakit tayo nandito?" Why are we here?
"Wala ka bang matandaan?" He said while searching my eyes for answers.
Pagkasabi niya nun ay mejo nagpanic ako para hanapin sa utak ko kung ano nangyare kahapon. But it was all a blur. Napanod nalang ako habang naiiyak. Niyakap naman niya ko at pinakalma. I can't help but feel that something is wrong.
"Shhh. I'll call the doctor to see what's wrong." He said at hinalikan ako sa noo.
Lumabas siya sa kwarto at naiwan akong mag isa. Nasapo ko ang ulo ko at naramdaman na may benda ito. What are we doing here and did something happen?
Napatingin ako sa kamay ko at nagulat na may dalawa akong singsing. What the? Tinitigan ko ang dalawang singsing. Something feels wrong. My heart was squeezing itself ng titigan ko ang mga singsing. Muhka silang engagement at wedding ring. Napakunot ang ulo ko. Kasal na ko?
Dumating ulet siya na may kasama ng doctor. Pinakilala niya ang sarili niya na si Doc Aldrin. Parang kilala ko siya sa Empire pero di ko matandaan. Tinignan niya ako at tinanong tanong. Inexamin niya din ako at ineschedule para matingnan daw ang ulo ko.
"Its seems like you have amnesia."
"Doc. Is this temporary?"
"Depende. But she can't remember anything from the day you two dated."
Totoo yun ng halungkatin ko ang isip ko ay ang huling natatandaan ko lang ay ang date namin sa Caecilia. Ang family restaurant nina Jess. Hindi ko na masyado pinakinggan ang sinasabi ni Doc Aldrin.
"I'll be giving you painkillers para sa sakit." Yun lang ang narinig ko na ikina tango ko.
"Salamat Doc."
"Welcome. Take care you two." At umalis na siya.
"Are you okay?" Sabi ni John at naupo patabi sakin.
"Can you tell me why we are here?" Sabi ko nalang. I wanted to know why we are here. And where is everybody?
"Huminga ka muna ng malalim Frances, baka mabigla ka sa sasabihin ko."
Napataas naman ang kilay ko sakanya pero huminga ako ng malalim. Bago ko siya tingnan at hintayin ang sagot niya.
"Nagtanan tayo." He said and my eyes bulged from its sockets.
"What?!" Bulalas ko.
"Shhh."
"Nagtanan why?!"
I can't imagine myself doing that. I mean di naman against sina mom sakanya. We're both legal on both sides of the family. Why would we do that? Was I out of my mind?
"Inengage ka nila sa isang babae. Kinasal din kayo. Nandun ako habang pinapanuod kayo ikasal. Napagisipan natin na tumakas ka at magtago."
Babae?! What. But that doesn't make sense. I'm not gay. Why would they engaged me to a girl? Let alone marry one? At natuloy eto?
"Kanino nila ako inengage?" Tanong ko. Nakatingin siya sakin at bumuntong hininga.
"Kay Alexandria Benevotta. May gusto siya sayo kaya hiningi niya ang kamay mo. Kabilang siya sa Greeks. Ang kasal niyo ang way para mabuo ulet ang Empire kaya pumayag ang mga magulang niyo."
Napatahimik ako. Alexandria Benevotta. I heard that from somewhere. My heart was squeezing inside when I heard the name. Naramdaman ko din na nalungkot ako. Lalo na ng nalaman na ginawang daan lang ang kasal namin para mabuo ang Empire.
"Pumayag si Kuya na ikasal ako sa isang babae? Pano ka? Anong nangyare sayo?"
"I was there. I watched it all happen. With a heavy heart of course." Sabi niya at nalungkot siya.
"I'm so sorry." I said at hinaplos ang muhka niya. Ngumiti siya bahagya.
"You did nothing wrong. Binantaan ka ng dad mo na pag hindi ka kinasal ay hindi mo na ko makikita."
That makes sense. My dad is actually like that.
"Kaya ba ako pumayag?"
"Oo. Pero nung gabi din na yun ay kinausap mo ko na itakas ka. Na hindi mo kaya. Pagkita mo sakin nung umaga na yun ay umiyak ka agad. Sinabi mo sakin na kinuha na niya at wala kang magawa." Sabi niya at nakita ko ang pag dilim ng mata niya. Naestatwa naman ako sa sinabi niya. What?!
"Nung araw din na yun ang dahilan kung bakit tayo naaksidente. We got hit by a truck habang tinatakas kita." Sabi niya at pinakita sakin ang naghihilom niyang sugat sa ulo pero diko masyado napapakinggan ang sinabi niya.
Paulet ulet na nagreplay sakin ang sinabi niya kanina. Kinuha na niya at wala kang nagawa. Was I raped? Naiyak ako sa sinasabi niya. I saw his eyes soften at pinahid niya ang mga luha ko. Muhkang alam niya ang dahilan kung bakit ako naiyak at may guilty expression siya.
"Don't worry you're safe now. Di ka nila matutunton. I'll die before that happens."
Niyakap ko nalang siya at umiyak. I may not remember but this feeling in my heart, I can't deny na lungkot ito para sa sarili ko. Nararamdaman ko ang lungkot na bumabalot sakin. It's a good thing na hindi ko matandaan. I may have been scared of touches kung yun nga ang nangyare sakin.
I have this feeling that something is wrong with me. Siguro eto yun. I don't even want to remember anymore. Ayokong matandaan ang mga nangyare na magdudulot sakin ng kalungkutan.
I wiped furiously at the tears in my face. I know this has a price. I would never see any of my friends or family. Lagi nalang kami tatakbo. But I know it's worth it. Mahal ko ang taong to. And I know he loves me too. Now, I know in his loving arms, I'll be safe again. Away from danger. Away from what happened. Away from the person who hurted me.
-
Sino nga ba talaga ang kumidnap kay Frances? 😭
Malalaman kaya nila ang pagtataksil ni Krishna?
Abangan! 😂
BINABASA MO ANG
Benevotta's Girl
ChickLit"Wala akong pakielam sa opinyon ng iba, dahil kahit anong mangyare hinding hindi kita papakawalan. Don't leave me alone Samantha. Diko alam kung kaya ko pa ulet magisa. Diko alam kung kakayanin ko na wala ka."
