Hemen ayağa kalktım ve Taehyung'a uzun bi süre baktım. Sanırım bu görüşüm artık son olucaktı. Yüzünün her bir uzvunu beynime kazıdım ve ordan çıkmak için ilerlediğimde karşımda Ha Eun'u gördüm. Ağlıyordu.. Ama neden? "Ha Eun?.." dedim ve yavaşça ona doğru ilerlemeye başladım. Sarıldığımda beni ittirmişti. Anlayamamıştım.. 'Neden?' der gibi yüzüne baktığımda konuşmaya başladı. "Gerçekten, gerçekten bi an olsun beni kırdığın için pişman hissettiğini düşünmüştüm. Ama görüyorum ki hoşlandığım kişiyi, Baekhyun'u da kendine aşık etmekten alı koyamamışsın. Sen gerçekten bencilin tekisin Seo Hyun. Bunu duymaktan sen ne kadar bıkarsan bık umrumda değil. Çünkü sen busunuz ve gerçeklerinden kaçamazsın." dedi ve arkasını dönerek gitti. Ne yani? Onun beni sevmesi ve bana mesaj atması benim suçum mu? Şimdi yine her şeyin sorumlusu ben miydim? Hadi ama ciddi olamazsın Ha Eun?! Hızlı adımlarla giden Ha Eun'un arkasından koşarak ilerledim ama yetişemedim. Pes ettiğimde yere oturmuş ve dizlerimi kendime çekerek ağlamaya başlamıştım. Gerçekten ben bunları hak edicek ne yaptım? Omzumda hissettiğim elle kafamı kaldırdım ve karşımda Ah In'i gördüm. Beklemediği bi şekilde boynuna sarıldım ve ağlamaya başladım. Yalan söylemeyeceğim, bu hamleyi bende kendimden beklemiyordum. Bi anda olan bişeydi.
...
Ah In'le bi kafede oturmuş bişeyler içiyorduk. Fazla dalmış olacağım ki, telefonumun çalmasıyla irkilmiştim. Cebimden çıkarttıp baktığımda babamın ~Ha Eun'un babası~ aradığını görmüştüm. Açtığımda karşıda ki kişi babam değildi. "Alo? Seo Hyun mu?" dedi karşıda ki yabancı ses. "Evet benim. Siz kimsiniz?" "Ben komiser Lee Woo Suk. Gangnam'da bi trafik kazası oldu ve babanızın durumu ağır. Hemen buraya gelmelisiniz." Telefonun kapanmasıyla şoka girmiştim. Ah In'in beni sertçe dürtmesiyle kendime gelmiş ve apar topar eve gitmiştim. "Anne?!" diye bağırarak içeri girmiş ve annemi aramıştım. Lanet olsun evde olmayacak zamanımı bulmuştu bu kadın?! Telefonumun tekrar çalmasıyla hızlıca elimde duran telefonun ekranına bakmıştım. Ha Eun'du. Zaman kaybetmeden açtım. "Alo?! Ha Eun nerdesin? Gelmen lazım ve konuşmamız gerek, nolur!" dedim telaşlı bi şekilde. "Üzgünüm ama benim seninle konuşucak bişeyim kalmadı Seo Hyun. Baekhyun'la konuşabilirsin mesela. Veya Taehyung. Hangisini tercih edersin?" dedi ağlamaklı bi şekilde. Ona şuan o konuyla ilgili değilde, babasıyla ilgili bişey konuşacağımızı söylemem daha önemli olurdu. "Ha Eun bak sakin ol, lütfen. Seninle bu konuyu cidden sonra ko-" "Ha bide sonra konuşucaz yani. İyi hoş." "Aptal aptal konuşma Ha Eun. Baban hakkında konuşmamız gerek, önemli." "Hayırdır mirasına mı konucaksın?" "HA EUN BABAN TRAFİK KAZASI GEÇİRMİŞ SENİ APTAL! NEREDEYSEN HEMEN EVE GEL!" dedim ve telefonu kapattım. Annemi aradım ve meşgule atmıştı. Tanrı aşkına ne oluyor bu aileye? Ardından hemen evin kapısı açılmış, içeriye annem ve büyük teyze girmişti. Annem ağladığımı gördüğünde elindeki poşetleri bıraktı ve koşarak yanıma geldi. Telaşlı bi şekilde, "Seo Hyun noldu neden ağlıyorsun? Ha Eun nerde? Hı?! Cevap versene kızım?!!" diye çemkirmeye başladı. Ah In annemi sakinleştirdikten sonra bana döndü ve söylemem gerektiğini işaret etti. Annemin ellerini tuttum ve konuşmaya başladım. "Anne.. Anne babam, babam trafik kazası geçirmiş.." dedim ve annemin hıçkıra hıçkıra ağlamasına dayanamayıp bende ağlamıştım.. O sırada kapı çaldı ve Ah In baktığında Ha Eun gelmişti ve hızlıca bana doğru ilerlemeye başladı. "Doğru mu bu? DOĞRU MU SEO HYUN!" diye bağırdı. Başımı onaylar bi şekilde salladım ve daha sonra başımı kaldırarak anneme baktım. İstemeye istemeye o kelimeler ağzımdan dökülüyordu işte. "Anne.. Ba- babamın yanına gitmeliyiz.. Bizi beklediğin eminim.." dedim ağlarken... Annem hızlıca ayağa kalktı ve benide kaldırdı. Haklısın kızım. Hadi gidelim Ha Eun. Hadi kızım." dedi ve ikimizide ellerimizden tutup arabaya bindirdi.
. . .
Hastaneye geldiğimizde annem koşarak resepsiyonun yanına gitti ve babamın oda numarasını öğrendi. 445 numaralı yoğun bakım odası.. Bu, bu cidden nasıl tesadüf? Babamında oda numarası 445'ti. Aish! Yoğun bakım odasının önünde beklerken ameliyata giren doktor yanımıza geldi ve konuşmaya başladı. "Efendim. Beklentinizi yüksek tutmayın. Üzgünüm ama bu saatten sonra bitkisel hayata geçebilir." dedi ve yanınızdan gitti. "Doktor Bey?" diye arkasından seslendim. Doktor arkasını dönüp baktığında, "Ziyaret edemez miyiz?" dedim. Başını olumsuz yönde iki yana salladığında doktora daha çok yaklaşım ve konuştum. "Lütfen.. Sadece kardeşimin babamı görmesine izin verin.." dedim. Doktor derin bi iç çektikten sonra 'tamam' anlamında başını salladı ve teşekkür ederek Ha Eun'un yanına gittim. "Babanı görebilirsin Ha Eun.." dedim ve tebessüm ettim. Ha Eun bişey demeden yanımdan geçti ve odaya girdi.
. . .
Ha Eun odadan çıktığında kenarda oturan annemin yanına gitti ve ona sarıldı. Ben ise hastane duvarına yaslanmış bi şekilde olacaklara kendimi hazırlamaya çalışıyordum. İkinci babamı da kaybedemezdim, bu sefer olmazdı.. Babamın yanına girdim ve ellerini sıkıca tutarak, alnımı elleriyle buluşturdum. "Baba.. Normalde babam öldükten sonra kimseye karşı bi daha bu kelimeyi kullanamayacağımı düşünmüştüm ama öyle olmadı.. Sen gerçekten bana babalık yaptın. Lütfen sende gitme, ben ikinci kez bu yükü kaldıramam." diyerek ağlamaya başladım. Uzun bi süre öyle kaldıktan sonra başımda hissettiğim kıpırtıyla gözlerimi kocaman açtım ve kafamı kaldırdım. "Baba?" dedim kısık bi sesle. Babamın gözlerini aralamış olduğunu gördüm. Sevinç çığlıkları atarak dışarı çıkmıştım. Annem ve Ha Eun ne oluyo diye yüzüme baktıklarında, mutluluktan nefes nefese bi şekilde, "An- anne, Ha Eun ba- babam uyandı.!" dedim. Ha Eun ve annem gözlerini kocaman açarak yerlerinden fırladılar ve yoğun bakım ünitesine bağlı olan babama bakmaya başladılar. "Doktor! Doktor yok mu? Hemşire?!" diye bağırarak hastane koridorlarında koşuşturuyor, babama bakması için bir doktor ve hemşire arıyordum. Koridorda koşarken bi bedene çarpıp yere düşmüştüm. Hemen ayağa kalktım ve başımı eğerek özür diledim. Başımı ovuştururken, "Özür dilerim ef- Taehyung?" . . . ☄️☄️☄️ . . . ☄️☄️☄️ . . . ☄️☄️☄️ Yorum yapmayı unutmayın, teşekkürler 👭 Oy vermeyi unutmayın lütfen 🐢 Hikaye hakkında ki düşünceleriniz neler? 🐼 ☄️☄️☄️ . . . ☄️☄️☄️ . . . ☄️☄️☄️ . . .
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
