Εμείς οι δυο; Μόνο στα όνειρά σου! |2nd Book|

Παρτ 15

Αλεξ POV (flashback)

Κλόι- Άλεξ...

Μετά από λίγο βγαίνει από την αγκαλιά μου και με κοιτάει κατάματα.

Ξεροκαταπίνω και την κοιτάω απορημένος

Κλόι- δεν μπορώ άλλο.

Άλεξ- τι θες να πεις;

Κατεβάζει το βλέμμα της ενοχικά και την παρατηρώ καθώς μερικά δάκρυα πέφτουν στο χαλι

Άλεξ- θες να χωρίσουμε;

Το μόνο που κάνει είναι να δακρύζει χωρίς να μου απαντάει

Άλεξ- αυτό θες; Θες να χωρίσουμε; επαναλαμβάνω ελπίζοντας η απάντηση να είναι αρνητική

Κλόι- απλώς... Θέλω λίγο χρόνο. Να ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα.

Άλεξ- γιατί να μην τα ξεκαθαρίσουμε μαζί; Θέλω να ξέρω τι συμβαίνει

Κλόι- σε παρακαλώ Άλεξ, μην μου το κάνεις δυσκολότερο από ότι είναι. ψελλίζει σιγανά

Άλεξ- δεν φεύγω από εδώ μέσα αν δεν μου πεις τι εχεις πάθει. λέω αποφασιστικά

Κλόι- ωραία τότε, θα φύγω εγώ.

Η φωνή της σπάει στο τέλος και τα δάκρυα της αρχίζουν να κυλάνε σαν ποτάμι.

Σηκώνεται από το πάτωμα και περπατάει βιαστικά προς την έξοδο.

Άλεξ- γαμώ το πείσμα σου Κλόι! Ξέρεις γιατί κλαις; Επειδή με αγαπάς. Και όλα αυτά δεν τα εννοείς.

Την κρατάω από το μπράτσο για να μην φύγει και αυτή ακούγοντας τα λόγια μου κλαίει περισσότερο.

Γιατί το κάνει αυτό στον εαυτό της;

Κλόι- σε παρακαλώ Άλεξ...

Κοιτάει το χέρι μου για να την αφήσω. Δεν κάνει καν τον κόπο να ξεφύγει από το κράτημά μου.

Για λίγα δευτερόλεπτα ακούγονται μόνο οι ανάσες μας.

Τα μάτια της αρνούνται να συναντηθούν με τα δικά μου

Χαλαρώνω αρκετά το κράτημά μου όμως τα δάχτυλα μου ακόμη ακουμπούν το δέρμα της.