Εμείς οι δυο; Μόνο στα όνειρά σου! |2nd Book|

Παρτ 21

"ΒΟΗΘΕΙΑ!" φωνάζω με όλη μου τη δύναμη και το χέρι του με σφίγγει περισσότερο

"Γιατί αντιστέκεσαι; Εσύ με είδες σχεδόν γυμνό, εγώ γιατί όχι;" λέει και όλο μου το κορμί παθαίνει ηλεκτροσόκ

Θεε μου, γιατί να μην είναι απλά ένας βιαστής; Αυτός είναι χειρότερος!

Δάφνη- μαλάκα Λίαμ, τι στο διάολο κάνεις μεσ'το σπίτι μου;

Κάνω μια προσπάθεια για να γυρίσω να τον κοιτάξω, όμως το κράτημά του δεν με αφήνει.

Κάτι μου λέει πως δεν θα έχουμε καλά ξεμπερδέματα...

Λίαμ- πω πω... τι φιλόξενος άνθρωπος είσαι καλε. Έχω μείνει έκπληκτος.

Φυσικά δεν θα μπορούσε να μην κάνει ένα ειρωνικό σχόλιο. Η ειρωνεία είναι καρφιτσωμένη στην φάτσα του 24 ώρες το 24ωρο.

Δάφνη- εε συγνώμη; Μπαίνεις σαν τον κλέφτη μέσα στο σπίτι μου, και περιμένεις να σε υποδεχτώ με ανοιχτές αγκαλιές και σοκολατένια μπισκότα;!

Δεν σκοπεύει να αφήσει τον κακόμοιρο αγκώνα μου για να ξεβιδωθώ από την λαβή του.

Λίαμ- τώρα που το ανέφερες, έχεις τίποτα για να φάμε; ρωτάει τελείως ξεκάρφωτα και επιτέλους με αφήνει ελεύθερη

Αφού κοιτάξω πρώτα το σπασμένο βάζο που με έκανε να αναπηδήξω από τον φόβο μου πριν λίγα λεπτά, γυρίζω πάνω του εξαγριωμένη.

Δάφνη- έσπασες το βάζο;

Λίαμ- δεν φταίω εγώ... αλήθεια. Με είδε ξαφνικά μπροστά του και λιποθύμισε.

Στριφογυρίζω τις κόρες των ματιών μου και αυτός χασκογελάει με το αποτυχημένο αστείο του.

Δάφνη- πρώτον, τι στο καλό θέλεις στο σπίτι μου (δευτερη φορά σε ρωτάω), και γιατί στο καλό υπάρχουν οι πόρτες;! φωνάζω δείχνοντας προς την κλειστή πόρτα, την οποία δεν χρησιμοποίησε

Περπατάει άνετος και χαλαρός μέχρι το ψυγείο, ενώ εγώ σκέφτομαι πολύ σοβαρά να αρπάξω ξανά το αντικείμενο που κρατούσα πριν, και να το διαλύσω πάνω στο καστανό κεφάλι του.

Λίαμ- εμένα δεν μ'αρέσουν οι πόρτες. Και αφού χωράω από το παράθυρο, γιατί όχι;