Εμείς οι δυο; Μόνο στα όνειρά σου! |2nd Book|

Παρτ 35

Λίγο πριν χτυπήσει το κουδούνι, εντοπίζω δυο μάτια να μας κοιτάνε επίμονα.

Αντιλαμβάνεται πως τον εντοπίζω μα αντί να στρέψει το βλέμμα του αλλού, τραβάει κοντά του την κοπέλα που έχει απέναντι του. Χωρίς να χάσει  οπτική επαφή μαζί μου, την φιλάει σπρώχνοντας την πάνω στο σώμα του.

Απομακρύνω αηδιασμένη το βλέμμα μου από πάνω τους και στρέφω την προσοχή μου στον Κρις.

Δεν κατάλαβα, γιατί με κοιτούσε λες και έπραξα έγκλημα; Κάθεται και ρουφάει την δύσμοιρη κοπελίτσα, λες και θα κερδίσει κάτι μετά από αυτό.

Το κάνει και μπροστά από όλα το σχολείο, αίσχος! Λίγη ντροπή, μάλλον... Λίγη αξιοπρέπεια.

Αηδιάζω περισσότερο στην σκέψη ότι αυτός με φίλησε χτες.

Γιατί τον άφησα; Έπεσα τόσο χαμηλά γαμώτο...

Τώρα θα έχει μεγαλύτερη ιδέα για τον εαυτό του. Θα νομίζει πως το ήθελα κιόλας.

Αυτό μας έλειπε!

Αγκαλιάζω τον Κρις γρήγορα για να διώξω τις κακές σκέψεις μου.

Τα δυνατά μπράτσα του τυλίγονται γύρω από την μέση μου σηκώνοντάς με ελαφρά. Κάθομαι πάνω στα πόδια του ενώ βουλιάζω περισσότερο στην αγκαλιά του.

Κρις- σ'αγαπάω μωρό μου

Με την απαλή φωνή του το αυτί μου γαργαλιέται. Φιλάω απαλά τον λαιμό του παίζοντας με τα ανακατεμένα μαλλιά του.

Δάφνη- κι εγώ σ'αγαπώ

Μένουμε εκεί, εγώ χωμένη μέσα στην αγκαλιά του και αυτός να χαϊδεύει την πλάτη μου.

Η ασφάλεια που νιώθω όταν βρίσκομαι κοντά του δεν πειργράφεται. Νιώθω τόσο ηλίθια απέναντι του, τόσο βλαμμένη που επέτρεψα τον άλλον να με φιλήσει.

Μα δεν μπορούσα να τον σταματήσω, ορκίζομαι ήταν πάνω από το δυνάμεις μου.

Γιατί πάντα αυτός να βρίσκεται πίσω από οτιδήποτε; Γιατί να μου προκαλεί τόσα προβλήματα;

***

Οι μέρες πέρασαν ευτυχώς γρήγορα, εδώ και μια εβδομάδα καταφέρνω να μην συναντάω τον Λίαμ μέσα στο σπίτι.