Ze kwamen aan voor een grote, witte deur. Jarred greep de deurklink en opende de deur. Lil liep naar binnen en Jarred zei iets over dat hij straks wel terug zou komen. Lil hoorde het amper omdat ze in beslag was genomen door de kamer. Een groot hemelbed nam nog niet eens de grootste ruimte in. Ze had ook een grote kledingkast en een deur die naar een kamer leidde met bad. Ook stond er een lichtroze bank in de kamer en een deur naar een balkon. Ze deed de deur open naar het balkon en ademde diep in toen ze buiten stond. De wind voelde bijna anders nu ze helemaal schoon was. Ze keek precies uit over het trainingsveld voor het vechten en boogschieten. Een paar jonge rekruten waren aan het oefenen en hadden onhandig de bogen in hun hand.
‘Stakkers’ mompelde Lil, met een lichte spot in haar stem. Er werd op de deur geklopt en voor Lil ook maar iets kon zeggen kwam een vuurrode Akiria binnen. Ze wees met een priemende vinger naar Lil en stopte recht voor haar gezicht.
‘Dat was het meest beschamende moment in mijn leven’ snauwde ze. Lil barste in lachen uit en Akiria keek nijdig weg.
‘Ach,’ zei Lil, nog na giechelend. ‘Je had wel een geweldige eerst indruk. Beter dan ik in ieder geval.’
Dat leek Akiria iets op te vrolijken en ze besloot het onderwerp te veranderen.
‘Wat vind je ervan?’ vroeg ze, wijzend naar de kamer. Lil zuchtte en hield haar hoofd schuin.
Altijd vond ze dat ze dit niet verdiende. Ze had mensen vermoord en nog meer verschrikkelijke dingen gedaan. Nu kreeg ze dit? Een warm onthaal van de koninklijke familie, alleen omdat ze vroeger een goede indruk had gemaakt op de koning. Toen ze jong was en net was verbannen uit Cathair was ze hier beland. Haar geld had ze verdiend met straatgevechten. Toen de koning haar wou laten oppakken had ze een heel spektakel laten zien door de wachters van de koning uit te schakelen. Onder de indruk van haar kunsten had de koning haar meegenomen naar zijn kasteel en met respect behandeld. Hier had ze altijd getraind op de velden en had ze de kunsten van boogschieten geleerd. Ze was bevriend geraakt met de prins en prinses en toen ze uiteindelijk wegging was er gezegd dat ze altijd terug mocht komen.
‘Ik weet wat er in je hoofd speelt Lisilsa,’ zei Akiria. ‘Je denkt dat je dit niet verdiend, maar je bent mijn vriendin. Je verdiend het beste.’
Lil glimlachte en omhelsde Akiria. De geur van zilver omringde de jonge prinses, maar ook een zweem van suikerfruit was te ruiken. Toch nam de zin haar gevoel niet weg.
‘Kom,’ zei Akiria. ‘Het hof heeft lang gewacht om jouw weer eens te zien vechten. Dus dat is het eerste wat je hier gaat doen.’
Lil stond eindelijk weer op het veld waar ze alles had geleerd. Mannen kwamen aangelopen met bescherming voor armen, borstkas en benen. Lil glimlachte en schudde haar hoofd. Een beetje verdwaasd liepen de mannen weer weg en Lil kreeg een lang, zilver zwaard in handen. Ze gooide het zwaard van haar linker naar rechterhand en voelde dar er een goede balans inzat.
Een volwassen man liep op haar af. Hij had wel de bescherming aangenomen, wat een verstandige keus was.
Net als zij had hij een lang zwaard. Zijn bronzen haren waaiden even op in de wind waardoor ze zijn gezicht kon zien. Uit zijn gezichtsuitdrukking kon ze peilen dat hij bang was, maar klaar voor dit gevecht. De houten tribunes die aan de zijkant van het veld stonden stroomde langzaam vol met mensen uit het kasteel. Een luide bel galmde over het veld en de bronzen man stormde op haar af. Lil stapte simpel opzij en stak haar voet uit waardoor de man viel. Luid gelach klonk vanaf de tribunes en Lil draaide zich simpel om. Gauw dook e naar achter om een uithaal te ontwijken. Ze blokkeerde de volgende aanval met haar zwaard en duwde de man achteruit door hem te trappen in zijn buik. Hij belande op zijn knieën en ze sprong gelijk achter hem om vervolgens de platte kant van haar zwaard op zijn keel te drukken. De man liet zijn zwaard vallen en hief zijn handen op. Een luid gebulder was te horen vanaf de tribunes en Lil hielp de man omhoog. De man wankelde even naar achter toen ze hem losliet en zag even hoe hij slikte. Toen verscheen er een lichte grijns op de mans zijn gezicht. Een verlegen glimlachje kon hij terug krijgen en toen draaide ze zich om.
‘Ga je ergens heen?’ hoorde ze een bekende stem. Ze keek op naar Fynn en trok een wenkbrauw op.
‘Ik vecht zeker niet tegen jou’ snauwde ze en ze liep weg. Plots werd ze vastgegrepen bij haar schouder en uit reflex pakte ze zijn arm en gooide ze hem over haar schouder op de grond. De jonge prins kwam met een harde klap op de aarde en hij kreunde toen zijn schouder pijn deed. Lil zuchtte en stapte over hem heen om naar de tribune te lopen. Een steentje tegen haar hoofd deed haar omdraaien, maar Fynn was nergens te bekennen. Plots werd ze onderuit gehaald doordat haar benen onderuit werden getrapt. Kwaad sprong ze op en hoorde hoe de tribunes muisstil werden. Kwaad keek ze naar Fynn die heel rustig voor haar stond. Zijn witte lijnen stopten met gloeien en als bij donderslag begreep ze zijn kracht. Snelheid.
‘Valsspeler’ zei ze, met een spot in haar stem. Hij haalde ze schouders onopvallend op en stond daar nu heel nonchalant met zijn handen in zijn zakken.
‘Nou,’ zei Lil, terwijl ze haar broek afklopte. ‘Kom dan maar op.’
